در اين مطلب آمده است: در هر كشوري، زن نيمي از جامعه را تشكيل مي‌دهد و نقش او در رشد و تعالي انسان و جامعه‌ي انساني بسيار مهم است.
در متون ديني و منابع اسلامي نيز به موارد زيادي برمي‌خوريم كه نشان از جايگاه ويژه‌ي زن در جامعه دارد. حضور فعال زن مسلمان ايراني در حوزه‌هاي مختلف علمي، آموزشي، فرهنگي، پژوهشي، اجتماعي مويد اين مطلب است.

بنابراين، اسلام با ظرافتي شايان توجه، نقش زن را در حوزه‌هاي مختلف جامعه به ويژه در حوزه‌ي تعليم و تربيت فرزندان صالح و مجاهدان راه خدا تبيين كرده است.

زن علاوه بر رسالت و مسئوليت تربيت نسلي هوشمند و متعهد. رسالت حضور در صحنه‌هاي اجتماعي را نيز، بر عهده دارد (فتاحي زاده، 1388: 5-6) بنابراين، اسلام با برخورد اصولي ضمن رفع مشكلات، زمينه‌ي رشد و تعالي .

زن را مهيا كرده و با منطق، ريزبيني و دورانديشي ويژه‌اي، نارسايي‌ها، ضعف‌ها و ناهنجاري‌هاي جامعه را اصلاح مي‌كند. و با طرح برنامه‌هاي راه‌گشا و رساندن جامعه به قلّه‌ي سلامت،

زمينه‌ي حضور آحاد مردم به ويژه زنان را در صحنه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و … فراهم مي‌آورد (فتاحي زاده، 1387: 37-38).
اصولا در جوامع ديني، حفاظت و مراقبت از عفت. عمومي وظيفه‌اي است كه به عهده‌ي هر زن و مردي محوّل شده است؛ به عبارت ديگر، حفظ حرمت و رعايت حجاب و عفاف. ت

نها وظيفه‌ي زن نيست، بلكه مرد نيز، ملزم به رعايت دستورهاي شرع مقدس اسلام است.
در حقيقت، ميان زن و مرد هيچ تفاوتي وجود ندارد. اگر فردي در حين خطا، به ياد بياورد كه چه بسا فرد ديگري نسبت به خانواده‌اش چنين خطايي را مرتكب خواهد شد، قطعاً مرتكب خطا نمي‌شود.

از اين رو، روشن است كه غيرت اجتماعي از جمله ضمانت‌هاي اجرايي امنيت جامعه است و زمينه‌ي فعاليت اجتماعي زن را فراهم مي‌كند. البته، در جامعه‌ي اسلامي اين تكليف به وسيله‌ي بيشتر مردان مسلمان رعايت مي‌شود.
زنان با آرامش كامل در صحنه‌‌ي اجتماعي حضور مي‌يابند و وظايف محوله را در سايه‌ي امنيت و آرامش خاطر انجام مي‌دهند بنابراين، روح عفاف در كنترل رفتار و رعايت وقار و متانت خلاصه مي‌شود؛

ولي اگر به پوشش ظاهري بسنده شود و ملكه‌ي تقواي رفتاري در زن به وجود نيايد، حجاب و در واقع، حياي زن مانند كالبدي بي‌روح خواهد بود و در جامعه اثر نامطلوبي مي‌گذارد (همان: 40-43).
بنابراين، با نگاه عالمانه و عادلانه‌ي اسلام نسبت به زن، شخصيت حقيقي او شكل مي‌گيرد و جامعه نيز مهد پرورش انسان‌هاي شايسته مي‌شود. حجاب در چنين جامعه‌اي حافظ پاكي و عزت زن و تضمين كننده‌ي آزادي و ارزش‌هاي انساني است.

حجاب نگاه‌دارنده‌ي حريم خانواده از خطرات احتمالي است. و در واقع، نعمتي است كه خداوند به زن عطا فرموده تا عظمت و حرمت او با قرار گرفتن در هاله‌اي از عفاف حفظ شود. (بهروزي، 1387: 27).مفهوم حجاب
كلمه حجاب از نظر لغت مترادف واژه‌ي عربي ستر (پوشيدن، پوشش، حائل، پرده، حجاب و مانع) است. در اصطلاح فقهي، كلمه‌ي «ستر» به معناي پوشش به كار رفته است؛امّا استفاده از كلمه‌ي حجاب در مورد .پوشش زن يك اصطلاح نسبتا جديد است. براساس، آن چه در متون اسلامي عنوان شده، معناي پوشش اسلامي اين است كه زن در مواجهه و معاشرت با افراد نامحرم بدن خود را بپوشاند و خودنمايي نكند. بنابراين، حجاب به معناي پوشش اسلامي دو بعد ايجابي و سلبي دارد:
يكم: بعد ايجابي (وجوب پوشش بدن)؛
دوم: بعد سلبي (حرام بودن خودنمايي در مواجهه با نامحرم).
اين دو بعد بايد در كنار يكديگر باشند تا حجاب اسلامي تحقق يابد.

گاهي برخي از زنان به ظاهر با حجاب، براي پوشش خود، از رنگ‌هاي جذاب و تحريك كننده استفاده مي‌كنند و در عين پوشيده بودن ظاهر بدن، زيبايي آنان آشكار است، گويي اصلا لباس نپوشيده‌اند.
اين رويكرد دور از روح حجاب است و نمي‌توان گفت: حجاب رعايت شده است؛

زيرا حجاب به منظور تأمين سلامت روحي و رواني مردم و جلوگيري از مفاسد است (مهدي زاده، 1388: 24). بنابراين، پوشش نبايد ابزار و وسيله‌اي براي نشان دادن زيبايي و تحريك غرايز جنسي و بروز مفاسد اجتماعي باشد.

حقیق