✅ نامه ادعایی ترامپ : نقابی از صلح بر چهره‌ای جنگ‌طلب

🔸نامه ادعایی اخیر “ترامپ ” را می‌توان به مثابه تلاشی فریب کارانه برای مهندسی افکار عمومی در سطح ملی و بین‌المللی تلقی نمود. هدف غایی این نامه، ایجاد دوگانگی در داخل و برداشتن تمرکز مسئولین کشور از پرداختن به مسائل اصلی و معیشت جامعه مبتنی بر تقویت ساخت درونی است. “ترامپ” با توسل به ادبیات صلح‌طلبانه و طرح پیشنهاد مذاکره، قصد دارد خود را به عنوان کنشگری منطقی و خواهان تعامل معرفی نماید و در مقابل، “ایران” را به عنوان طرفی غیرسازش کار و متمایل به تقابل ترسیم کند.

🔸با این حال، بررسی دقیق موضوع نشان می‌دهد که این پیشنهاد مذاکره، چیزی جز یک تله راهبردی نیست. “ترامپ” با طرح خواسته‌های حداکثری و غیرقابل پذیرش، عملاً امکان هرگونه توافق را منتفی می‌سازد. خواسته‌هایی نظیر خلع ید کامل ایران از توانمندی‌های دفاعی و هسته‌ای و منطقه ای، بازرسی‌های فراپادمانی و اعمال تحریم‌های مضاعف، همگی در راستای تحمیل اراده آمریکا و سلب استقلال و حاکمیت ملی ایران طراحی شده‌اند.

🔸در واقع، ترامپ با ارائه پیشنهادی که می‌داند رد خواهد شد، به دنبال ایجاد پوششی مشروع برای فشار حداکثری بر ایران است. او قصد دارد با نمایش ایران به عنوان طرفی که از مذاکره سر باز می‌زند، زمینه را برای اعمال فشار بیشتر و حتی توسل به گزینه نظامی فراهم کند.ترامپ با این اقدام، قصد دارد خود را در جایگاه حق قرار داده و با ارائه مجموعه‌ای از خواسته‌های تحقیرآمیز و غیرقابل قبول، ایران را در دوراهی تسلیم یا تقابل قرار دهد.

نامه ادعایی ترامپ : نقابی از صلح بر چهره‌ای جنگ‌طلب

🔸تاریخ روابط بین‌الملل مملو از مواردی است که آمریکا به عنوان یک قدرت جهانی، با ارائه پیشنهادات به ظاهر دوستانه و بسته‌های کمک اقتصادی، در پی تحمیل اراده سیاسی خود بر این کشورها بوده و در بسیاری از موارد، این پیشنهادات با شروط سنگین و مداخله در امور داخلی کشورها همراه بوده است.
در بسیاری از موارد امریکا تعهدات خود را زیر پا گذاشته، از مذاکره و مکانیسم‌های حقوقی بین‌المللی برای پیشبرد منافع ملی خود سوءاستفاده کرده است. در سالهای اخیر از نقض یک‌جانبه برجام تا خروج از پیمان‌های مهم بین‌المللی مانند پاریس و یونسکو،آمریکا بارها نشان داده است که برای منافع خود، هیچ تعهدی را مقدس نمی‌داند.

🔸 این الگوی رفتاری، یک واقعیت غیرقابل انکار در روابط بین‌الملل است و هرگونه سخن از مذاکره باید با بر مبنای این پیش‌فرض باشد که آمریکا قابلیت اعتماد ندارد و سخن از مذاکره بدون مکانیسم‌های تضمینی قوی و عینی، ارزش عملی ندارند. در واقع سوال اساسی این است که چرا آمریکا باید به مفاد مذاکره ای پایبند بماند که باعث کاهش فشار از رقیب راهبردی‌اش شود؟ این نگاه واقع‌ بینانه به رفتار آمریکا، ضرورت پرهیز از خوش بینی به دشمن را بیش از پیش آشکار می‌سازد.

🔸 ملت ایران با آگاهی از ماهیت فریبکارانه نامه ادعایی ترامپ، با اتکا به عزت و استقلال خود، در برابر زیاده‌خواهی‌های او ایستادگی خواهد کرد.مسئولین نیز باید به یک اصل کلیدی توجه کنند و آن تغییر محاسبات دشمن از طریق تقویت عناصر و منابع قدرت است. با استفاده از ابزارهای اقتصادی، نظامی و دیپلماتیک، باید جایگاه کشور را بیش از پیش تقویت کرد. این امر مستلزم استحکام بخشی به ساخت درونی قدرت، افزایش قدرت ملی و کاهش وابستگی ها و حل مشکلات اقتصادی است. باید توجه داشت هرگونه ارسال سیگنال ضعف، عدم توجه به الگوی رفتاری آمریکا در نقض تعهدات و تجارب تلخ برجام و غفلت از جنگ‌های شناختی، می‌تواند به تهدیدی برای منافع ملی تبدیل شود.

🔸بدین جهت است که رهبر حکیم انقلاب اسلامی در دیدار رمضانی با کارگزاران نظام ، با اشاره به موضوع انسجام درونی مسئولین و سرعت عمل در تصمیم گیری و اقدام برای حل مشکلات اقتصادی فرمودند:طرح کلی، این است که کاری کنند که جمهوری اسلامی از عهده‌ اداره معیشت مردم نتواند بربیاید و این تبعات خودش را خواهد داشت؛ تحریم‌های قدرت‌ها، در وضعیت کنونی اقتصادی ما تاثیر دارد اما این همه‌ی قضیه نیست؛ یک مشکلاتی هست که به تحریم ارتباطی ندارد….اصرار برخی از دولت‌های قلدر برای مذاکره، به منظور حل مسائل نیست، بلکه برای تحکّم و تحمیل توقعات خودشان است.

منبع

🔺دکتر محسن محمدی الموتی

لینک ها

تارنمای انتشارات زمزم هدایت

تارنمای مرکز پاسخگویی به سئوالات و شبهات جوابگو

پیام رسان انتشارات زمزم هدایت