ترک فعل در صیانت از عفاف و حجاب؛ زنجیرهای از بیعملی تا فرصتسازی برای مافیای ابتذال
در ماهها و سالهای اخیر، جامعه شاهد گسترش پدیدههایی بوده است که نشان از ضعف در سیاستگذاری فرهنگی، ترک فعل در مقام اجرا و بیانگیزگی دستگاههای مسئول در صیانت از ارزشهای شرعی و قانونی دارد.
دولت فعلی، بهرغم صراحت قانون اساسی و سیاستهای کلی نظام در حوزه فرهنگ و عفاف، در مقام اقدام و اقناع افکار عمومی عملکردی ضعیف و پرابهام از خود نشان داده است.
دولت و اجرای قانون
بخش قابل توجهی از این کاستی، به کمکاری تیم اطلاعرسانی دولت بازمیگردد. هنگامی که دستگاه تبلیغی کشور در مقابل موج سازمانیافته تولید محتوای ضدفرهنگی سکوت پیشه میکند و یا در مواجهه با حملات مافیای ابتذال، موضع منفعل و خنثی اتخاذ مینماید، طبیعی است که میدان نبرد نرم به دست جریانهایی بیفتد که هدفشان تخریب مرزهای عفاف، تحقیر هنجارهای دینی و استحاله فرهنگی جامعه است.
دستگاه قضا
از سوی دیگر، انفعال بخشی از دستگاه قضایی در اجرای قوانین مرتبط با عفاف و حجاب ـ که در مصوبات متعدد شورای عالی انقلاب فرهنگی و قوانین عادی کشور تبیین شده ـ موجب شده است ضمانت اجرایی این اصول در عمل سست گردد.
در چنین فضایی، هجمهها با جسارت بیشتری تکرار میشود و قانونگریزان از نبود نظارت واقعی احساس مصونیت میکنند.
اظهار نظر برخی چهره های سیاسی
نگرانکنندهتر از همه، اظهارات برخی چهرههای سیاسی است که یا در اثر بیبصیرتی یا از سر استحاله فکری، به جای تقویت گفتمان دینی و ملی، به بازتولید شبهات دشمنپسند دامن میزنند.
این مواضع نهتنها فاقد مبنای دینی و حقوقی است، بلکه در بستر عملیات روانی دشمن، عملاً کارکرد تضعیف باور عمومی نسبت به نظام را دارد.
اکنون که جبهه فرهنگی کشور در معرض تهاجم آشکار و سازمانیافته قرار گرفته، بازگشت به قانون، بازتعریف مسئولیتها و احیای جدی مفهوم ترک فعل در نظام نظارتی از ضروریات است.
نتیجه
برخورد مسئولانه با ترک فعلها در حوزه فرهنگی، التزام دولت به مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، و اقدام مؤثر دستگاه قضایی در اجرای دقیق قانون، میتواند نخستین گام در ترمیم این خلأ باشد.
جامعه دینی ایران امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند تصمیم و اقدام است نه تعارف و توجیه؛ چراکه سستی در حراست از عفاف و حجاب، در نهایت به سستی در دفاع از خودِ هویت اسلامی این ملت خواهد انجامید.
نویسنده
داود عسگری
