مقایسه رفتار رضا شاه و آیت‌الله خامنه‌ای در مواجهه با تهاجم خارجی

1. با گذشت چندین روز از جنگ 12 روزهِ دشمن صهیونیستی در فضای مجازی شاهد برخی مطالب بودم از طرفداران سلطنت پهلوی که همچنان بر طبل وفاداری رضا شاه می کوبند و از اقتدار دوران او سخن به میان می آورند و برخی مطالب را دوباره بازنشر می کنند….

2. اگرچه ذهن این جماعت همچنان در گذشته جا مانده، اما برای نسل جوان امروزی یا به اصطلاح نسل Z مقایسه رفتار دو حاکمِ ایران در قصه تهاجم خارجی به کشور را مرور میکنم. البته به حق می دانم که شان و جایگاه امام خامنه ای اجّل از این مقایسه است اما به گواه تاریخ و مستندات تاریخی یکبار دیگر رفتار حاکمان در قِبال ایران را مرور می کنم:

3. رضا شاه؛ فرار از مسئولیت در بحران

در شهریور ۱۳۲۰، با حمله متفقین (بریتانیا و شوروی) به ایران، ارتش رضا شاه در کمتر از چند روز فروپاشید. رضا شاه نه تنها مقاومتی نکرد، بلکه با استعفا و فرار از کشور، عملاً حاکمیتی وابسته و فاقد پایه‌های مردمی را عریان ساخت. فرار او نشان داد “ارتش مدرن” پهلوی، ساختی شکننده و بی‌ریشه داشت که در اولین آزمون، به جای دفاع از تمامیت ارضی ایران، به سرعت تسلیم شد. محمدقلی مجد، مدرس مرکز خاورمیانه دانشگاه پنسیلوانیا، در کتاب «رضاشاه و بریتانیا» می‌نویسد: ارتش ملی رضاخان که به مدت بیست سال هرساله حداقل %50 از بودجه مملکت صرف آن شده بود به‌سختی توانست کوچک‌ترین مقاومتی در برابر مهاجمان از خود نشان بدهد. رضاشاه با خفت و خواری به سفارت انگلیس درخواست پناهندگی داد. (منبع: Mohammad Gholi Majd, Britain & Reza Shah: The Plunder of Iran, 1921-1941, p19) این اقدام رضا خان، سند تاریخی بی‌کفایتی و عدم اعتقاد به استقلال ایران بود.

4. آیت‌الله خامنه‌ای؛ ایستادگی انقلابی در طوفان
در خرداد ۱۴۰۴، پس از حمله رژیم صهیونیستی با اهداف نابودی ساختار فرماندهی، فروپاشی نظام همراه با ترور شخصیت‌های کلیدی؛ رهبر انقلاب ظرف چند ساعت با انتصاب فرماندهان جدید، شوک اولیه را خنثی نمود. فرمان ایشان نه در پشت میز، بلکه در سنگر جنگ صادر شد. نتیجه؟ پاسخ با حملات موشکی و پهپادی به پایگاه‌های دشمن صهیونیستی. ادامه این عملیات ها و مبارزه با دشمن در طول مدت 12 روز، نه تنها توازن قوا را برگرداند، بلکه دکترین دفاعی “تهدید در برابر تهدید” را جهانی کرد البته حضور میدانی رهبری در شب دهم محرم و همدلی مردم در این مدت، اتحاد ناگسستنی نظام و ملت را به رخ جهان کشید.

❇️بنابراین تضاد دو مکتب حکمرانی در قبال ایران به این صورت است که مکتب پهلوی با فرار از مسئولیت توام با وابستگی به فروپاشی کشور دامن می زند و مکتب انقلاب با اتکا به مردم و انجام مسئولیت های خود در دفاع از کشور با بازدارندگی بومی در پی تثبیت اقتدار خود در منطقه است. تجربه ۱۴۰۴ ثابت کرد حاکمیتی که ریشه در ایمان و اراده ملت دارد، حتی در سخت‌ترین جنگ‌ها، سنگر را ترک نمی‌کند. این، تفاوتِ “پادشاه فراری” با “رهبری در خط مقدم” است.

منبع

محمد مهدی سپهر

پیوست ها

تارنمای انتشارات زمزم هدایت

سایت مرکز فضای مجازی حقیق

پیام رسان انتشارات زمزم هدایت

مرکز فضای مجازی حقیق در آپارات