اگر فقط ترجمه قرآن را بخوانیم، آیا نتیجه بهتری نمی گیریم؟
بین کسی که فقط الفاظ عربی قرآن را میخواند اما به معانی آن توجه نمیکند و کسی که ترجمه قرآن را میخواند و معانی آن را درک میکند تفاوت اساسی وجود دارد. مسلم است که نفر دوم نتیجه بهتری از قرآن میگیرد زیرا انسان تا قرآن را نفهمد نمیتواند به آن عمل کند.
اما موضوع ظریف و نکته دقیقی این جاست که باید به آن دقت داشت و آن این است که گروه سومی نیز وجود دارند و آنها کسانی هستند که هم الفاظ عربی قرآن را می خوانند و هم ترجمه آن را با دقت مطالعه میکنند. این افراد مسلما بهره و حظ بهتری از قرآن می برند، ترجمه قرآن هرگز نمی تواند جای اصل قرآن را بگیرد. برای کسی که بخواهد بهترین بهره را از قرآن کریم ببرد، لازم است که آیات قرآن را تلاوت کند و ترجمه آن را نیز مطالعه نماید .
پاسخ امام خمینی (ره) به یک شبهه
یكی از راههایی كه شیطان برای دور كردن مؤمنان از قرآن به كار می گیرد، وسوسه ای است كه در قلب آنان می اندازد كه خواندن قرآن كه عربی است و ما مفهوم آیات رامتو جه نمی شویم، چه فایده دارد. امام خمینی رحمه الله در جواب این تصور اشتباه خطاب به فرزندشان می فرماید:
فرزندم! با قرآن این بزرگ كتاب معرفت آشنا شو، اگر چه با قرائت آن؛ و راهی از آن به سوی محبوب باز كن و تصوّر نكن كه قرائت بدون معرفت اثری ندارد كه این وسوسه شیطان است. آخر، این كتاب از طرف محبوب است برای تو و برای همه كس، و نامه محبوب، محبوب است اگر چه عاشق و محبّ مفاد آن را نداند و با این انگیزه حبّ محبوب كه كمال مطلوب است، به سراغت آید و شاید دستت گیرد. ما اگر در تمام لحظات عمر به شكرانه اینكه قرآن كتاب ما است، به سجده رویم، از عهده برنیامدهایم.[1]
هم قرآن بخوانیم هم ترجمه
هم قرآن بخوانیم هم ترجمه
باید دقت داشت سخنان گذشته بدان معنا نیست كه فقط به تلاوت بدون فهم اكتفا شود، بلكه به ترجمه آیات هم باید مراجعه کرد. مفهوم را هم باید دریافت. در مفهوم هم باید تأمل و تفكر کرد. باید کوشید زبان عربی را به حدی یاد گرفت كه با تلاوت قرآن، مضمون آن را هم حداقل در حد ترجمه دریافت.
بنابراین انسان برای استفاده بیشتر از معنویات و فضائل قرآن کریم باید خود آیات را تلاوت کند و از نورانیت آن بهره مند شود و بعد از خواندن آیه به ترجمه ای که شرایط لازم را داشته باشد مراجعه کند و در آنها اندیشه نماید که این کار نه تنها اشکال ندارد، بلکه فضائل بهره مندی از تدبر در آیات را انشاالله نصیب او خواهد کرد.
منابع
[1]. سیدروح الله موسوی خمینی، صحیفۀ امام، تهران، مؤسسۀ تنظيم و نشر آثار امام خمينى، 1389، ج 16، ص211.
