س2: چه کسانی به پیامبر اسلام تهمت جنگ طلبی و قدرت طلبی زده اند؟ هر کدام در این باره چه می گویند؟
ج:
۱ـ بسوئه: دربارة پيامبر اكرم(ص) با كمال بيانصافي و جهالت چنين ميگويد: ((پيغمبرِ… اعراب خود را فرستادة خدا معرفي كرد و پس از آنكه ملتهايي نادان را فريفت، از نفاق و تفرقهاي كه ميان كشورهاي همسايه وجود داشت، سود جست و با كمك شمشير و جنگهاي خانمان برانداز دينِ شهوانيِ خود را رواج داد…)).
۲ـ كارل بروكلمان: ميگويد: ((… از سويي ديگر همين پيامبر بر شمشير تكيه كرد تا پرستش آئين خود را بر ملتها واجب گرداند. و بر مسلمين واجب ميگرداند كه دشمني خويش را بر غير مسلمان اعلام دارد و در هر جا كه ايشان را بيابد بر آنان دشمن باشد، زيرا نبرد با غير مسلمان واجب ديني است.))
۳ـ مسيونر كولي ميگويد: ((در قرن هفتم ميلادي دشمني در شرق بپا خاست و آن اسلام بود كه نيروئي تازه را پي افكند و با سختترين انواع تعصب بپاخاست و محد در دست هر كسي كه از او پيروي و اطاعت گزيد شمشيري داد و مقدسترين قوانين اخلاق را زير پا نهاد، براي پيروان خويش ناروائي و ستم و سلب اموال ديگران را مباح گردانيد، و كساني را كه در ميدان نبرد كشته ميشدند وعده داد كه از لذات جاويد آخرت بهرهمند خواهند شد…))
۴ـ جوليان ميگويد: ((اين اعراب بودند كه آئين خود را با نيروي شمشير خويش بر مردم فرض قرار دادند و بر خلق اعلام ميكردند كه: يا اسلام را بپذيريد و يا به استقبال مرگ بشتابيد! در حالي كه پيروان مسيح با نيكوكاري و احسان خويش مردم را هدايت ميكردند و راه راست مينمودند.))
۴ـ لاپتي لوونيان ميگويد: ((تاريخ اسلام زنجير خوفناكي از خونريزيها و نبردهاي سراسر خونين بود.))
۵ـ ج. ايزاك ميگويد: ((محمد بر پيروان خويش فرمان داد تا همه جهانيان را به زير رايت اسلام بكشند و اگر ضرورت ايجاب كند از توسل به شمشير خودداري نورزند)).
