در روایات ما برای عزاداری و گریه بر اهل بیت و شرکت در مجامعی که در آن مصیبت اهل بیت بیان میشود به شدت تاکید و سفارش شده است، در این اختصار به بیان یک نمونه اکتفا خواهد شد:

شيخ کشي(ره) از زيد شحام روايت کرده است که: من با جماعتي از کوفيان در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم، جعفر بن عفان وارد شد . حضرت او را اکرام کردند و نزديک خود نشاندند و فرمودند يا جعفر! 

جعفر عرض کرد: جانم، خدا مرا فداي تو کند. 

حضرت فرمودند: به من گفته‌اند تو در مرثيه و عزاي حسين (عليه السّلام) شعر مي‌گوئي. 

جعفر عرض کرد: بله، فداي تو شوم. 

حضرت فرمودند: پس بخوان. 

جعفر شروع به خواندن مرثيه نمود، حضرت امام صادق عليه السّلام و حاضرين مجلس گريستند. 

حضرت آنقدر گريست که اشک چشم مبارکش بر محاسن شريفش جاري شد. 

پس از آن حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: به خدا سوگند، که ملائکه مقرب در اينجا حاضر شدند و مرثيه تو را که در مصائب حسين (عليه السّلام) خواندي شنيدند و بيشتر از ما گريستند و حق تعالي در همين ساعت بهشت را با تمام نعمت‌هاي آن براي تو واجب گردانيد و گناهان تو را آمرزيد. 

پس امام فرمودند: اي جعفر مي‌خواهي که زيادتر بگويم؟ 

جعفر عرض کرد: بله، اي سيد من. 

حضرت فرمود: هر که در مرثيه حسين (عليه السّلام) شعري بگويد و بگريد و بگرياند، حق تعالي او را بيامرزد و بهشت را براي او واجب مي‌گرداند/ منتهي الآمال ، ج 1، ص 539