اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است/ وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است/ نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها/ هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است/ ایام سوگواری تاسوعا و عاشورای حسینی تسلیت باد
logo-new-javabgoo4logo-new-javabgoo4logo-new-javabgoo4logo-new-javabgoo4
  • صفحه اصلی
  • موضوعات
    • اخلاق
    • اعتقادات و کلام
    • تاریخ
    • دفاعی
    • سبک زندگی
    • سیاسی
    • عرفان و تصوف
    • فقه اهل سنت
    • فقه واحکام
    • قرآن و عترت
    • مراجع عظام
    • مشاوره‌
  • درباره
    • درباره ما
    • تماس با ما
    • ورود
پژوهشگاه امام صادق (ع)
✕
  • شما اینجا هستید
  • مطالب
  • قرآن و عترت
  • فرق بین ذکر زبانی با ذکر قلبی

فرق بین ذکر زبانی با ذکر قلبی

دسته بندی ها
  • قرآن و عترت
برچسب ها

پرسش : فرق بين گفتن ذكر با زبان و يا گذراندن در دل چيست؟ و چرا خداوند مى ‏فرمايد با زبان ذكر گفتن دعا مستجاب مى ‏شود؟

پاسخ: اصل ذكر در واقع همان ذكر قلبى است، اينكه انسان قلباً به ياد خداوند باشد آثارش هم در اعمال انسان ظاهر مى ‏شود. وقتى كه گناهى پيش مى ‏آيد انسان با ياد خدا از آن گناه منصرف مى‏ شود. اين ذكر عملى و واقعى و درونى مى‏ باشد. يا با ياد خدا، حالت شكر و سپاس و حالت عبادت دارد. پس اصل ذكر در واقع همان ذكر قلبى و درونى مى‏ باشد و اينكه انسان به زبان ذكر مى‏ گويد در واقع مى‏ خواهد آنچه كه در قلب مى ‏باشد با زبان بيان كند. وقتى مى‏ گويد: اللّه‏ اكبر، يعنى من قلباً باور دارم كه خداوند بزرگتر از آن است كه قتوصيف شود. حالا آن باور قلبى را با زبان هم بيان مى ‏كنم و لذا به اين اذكار معمولاً ورد مى ‏گويند به جاى ذكر؛ ولى اين هم بخشى از ذكر مى‏ باشد. اينكه سؤال كردند آيا آن هم ذكر مى‏ باشد؟ جوابش مثبت است. به ذكر قلبى هم ذكر مى‏ گويند و در واقع ذكر اصلى همان است، اين ورد هم در واقع بيانگر همان ذكر مى ‏باشد و تجلى آن ذكر است.
و اين نكته را هم بايد توجه كرد كه به هر حال كسى كه مشغول ورد گفتن مى‏ باشد، خواهى نخواهى كمى توجه دارد. به اين صورت نمى‏ باشد كه انسان مطلقاً غافل باشد و بالمرّه بى ‏توجه ورد بگويد. بنابراين كسى كه با زبان مشغول ورد مى ‏باشد اجمالاً مشغول ذكر هم مى‏باشد. قرآن نيز ذكر مى ‏باشد كه در خود قرآن هم اشاره شده ولى به اين صورت نمى ‏باشد كه با مطالعه و گذراندن در قلب آثار آن هويدا شود. بنابراين قرائت قرآن با مطالعه كردن حاصل نمى  ‏شود. البته خود مطالعه كردن قرآن هم نوعى ذكر مى‏ باشد و انسان هنگامى كه كلام خداوند را مى‏خواند به ياد خداوند مى‏ افتد اما اسم آن تلاوت يا قرائت قرآن نمى‏ باشد كه خود قرائت آداب و رسومى دارد كه بايد رعايت شود.
راجع به ذيل پرسش بايد گفت: هرچند از آداب دعا، تسبيح و تقديس الهى را قبل از دعا گفتن و همچنين خواسته را بر زبان آوردن است، اما هيچ كدام از اين امور شرط استجابت نيست كه بدون آنها امكان اجابت دعا نباشد.
——————————

منبع: کتا ب پاسخ به پرسشها و شبهات: اثر استاد رضا محمدی، ج 2، انتشارات زمزم هدایت(وابسته به پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق(ع).

تعداد بازدید: 335
اشتراک گذاری

مطالب مرتبط

هم قرآن بخوانیم هم ترجمه

هم قرآن بخوانیم هم ترجمه

31 اردیبهشت, 1404

اگر فقط ترجمه قرآن را بخوانیم، آیا نتیجه بهتری نمی ‌گیریم؟


مطالعه کامل
5 دی, 1402

یک شبهه قرآنی


مطالعه کامل
4 دی, 1402

همه علوم در قرآن


مطالعه کامل
20 آبان, 1402

شناخت احادیث جعلی و غیر جعلی


مطالعه کامل
مرکز جوابگو

مرکز جوابگو ، با هدف جوابگویی دینی و تخصصی راه اندازی گردیده است و با بهره گیری از اساتید و فضلای حوزه و دانشگاه در ده گروه تخصصی پرسش‌های مخاطبان جواب می دهد ..


بیشتر بخوانید
تمام حقوق مربوط به پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه السلام می باشد
    پژوهشگاه امام صادق (ع)