سؤال:
در بعضي هيئتهاي مذهبي مصيبتهايي خوانده ميشود كه به مقتل معتبري مستند نيست و از هيچ عالم يا مرجعي نيز شنيده نشده است و هنگامي كه از خوانندۀ مصيبت، منبع آن را جويا ميشوند، پاسخ ميدهد كه اهلبيت اينگونه به ما فهماندهاند و ما را راهنمايي كردهاند و واقعة كربلا فقط در مقاتل نيست و منبع آن نيز تنها گفتههاي علما نميباشد، بلكه گاهي بعضي از امور براي مداح يا خطيب حسيني از راه الهام و مكاشفه مكشوف ميشود، سؤال من اين است كه آيا نقل وقايع بدين روش صحيح است؟ درصورتي كه صحيح نباشد، تكليف شنوندگان چيست؟
جواب:
نقل مطالب بهصورت مزبور و بدون اينكه مستند به روايتي باشد يا در تاريخ ثابت شده باشد، وجه شرعي ندارد، مگر آنكه نقل آن بيان حال به حسب برداشت متكلم بوده و علم به خلاف بودن آن نداشته باشد و تكليف شنوندگان نهيازمنكر است؛ به شرطي كه موضوع و شرايط آن نزد آنان ثابت شده باشد.
منبع: کتاب احکام فرهنگی – هنری/ بر اساس فتاوای امام خامنهای/ انتشارات زمزم هدایت/ پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه السلام.
