س:حضرت فاطمه(س)چگونه با سختی های زندگی مقابله می کرد؟
ج: با آن همه كار و تلاش طبيعى است كه زندگى بر او آسان نبود. پيامبر (ص) روزى بر فاطمه (س) وارد شد و ديد كه با دستهاى خود آسياب را مى گرداند و درعين حال به كودك خردسالش سرگرم شير دادن است. رسول خدا (ص) از ديدن چنين وضع آب در ديده گردانيد و فرمود دخترم: تلخى هاى زندگى دنيا را بچش براى وصول به حلاوتهاى آخرت .فاطمه (س) گفت خداى را بر اين نعمتها سپاسگزارم و بر كرامتهاى او عرض تشكر دارم.
شدت، كارش در خانه به حدى بود كه گاهى توان را از او مى گرفت، بدنش رنجه مى شد و به فرموده على (ع) دستانش از شدت آسياب كردن تاول زده و پينه بست. در عين حال اين كار يك روز و دو روز نبود و هم اين براى فاطمه (س) تنها كار نبود كه از كارهاى ديگر فراغتى داشته باشد. مسأله نظافت خانه هم مسأله بود كه گاهى سر و روى فاطمه (س) راگرد آلود مى كرد و غبار بر او مى نشست.
روزى رسول خدا (ص) از فاطمه (س) احوال بپرسيد كه چگونه اى؟ فاطمه (س) ظاهراً ازحالات زندگى و مشقتهاى آن، و سختى معيشت و شايد هم از گرسنگى خود و فرزندان و از خالى بودن خانه اش ازآذوقه سخن گفت. رسول خدا (ص) فرمود :دخترم آيا به اين راضى نيستى كه سيده زنان جهان باشى؟ فاطمه (س) پرسيد مگر مريم دختر عمران سيده زنان نيست؟ پيامبر(ص) فرمود: او سيده زنان عصر خود بود و تو سيده همه زنانى . و بر اين اساس ملاك خانمى و بانوئى وارونه گشت و در نظر پيامبر (ص) زنان پر خور و پر آذوقه و متجمل و آنهایى كه در جلال و جبروت مادى زندگى مى كنند بانو وخانم به حساب نمى آيند. اگر ملاكى براى بانویى و سيده بودن مطرح باشد در تلاش و جهد هدفدار، در عين تحمل فقر و نادارى است. در عابده بودن و زاهده بودن و در راه خدا رنجها را بخود خريدن است و فاطمه (س) اين چنين بود .
