چرا باید زن به هنگام نماز و ایستادن در مقابل کسی که او را آفریده و از او محرم‌تر وجود ندارد حجاب داشته باشد؟

پاسخ:

خدای سبحان در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَر(عنکبوت: 45)؛ و نماز را برپا دار، كه نماز (انسان را) از زشتيها و گناه بازمى ‏دارد، و ياد خدا بزرگتر است‏»، مطابق این آیه شریفه، اهمیّت و فائده نماز برای انسان دو بعد دارد:

اوّلا، یاد خدا بوده و حضور یافتن در محضر خداوند تبارک و تعالی است، بر این اساس مناسب است که انسان چه زن و چه مرد در چنین موقعیتی با  اظهار خضوع و خشوع و به بهترین صورت و با بهترین لباس و با عفت و پاکدامنی کامل در محضر ربوبی حاضر شود. همانگونه که زن باید با پوشش کامل به نماز ایستد، بر مرد نیز پوشش عورت لازم بوده و  نیز مناسب است که لباس‌های بلند و عمامه بپوشد، دکمه‌های لباس‌ها را ببندند، دست‌ها را در آستین کنند و مرتّب به نماز بایستند، بنابر این پوشش در برابر خداوند متعال در مرحله اوّل یک نوع احترام و تواضع است.

ثانیا، همانگونه که از آیه استفاده می‌شود نماز نوعی خودسازی و پیمودن مراحل تکامل و تربیتی برای انسان است. نماز انسان را از فحشا و منکر که مربوط به جنبه اجتماعی وجود انسان است باز می‌دارد؛ کسی که به نماز می‌ایستد، به اندازة حضور قلبی که در برابر خداوند متعال دارد، در زندگی اجتماعی نیز به همان اندازه از آلودگی و گناه و منکرات دوری می‌کند، پوشش زن در نماز یکی از نمادهای تربیتی زن برای حضور در اجتماع است به این معنا که زنان با الگوگیری از شیوه پوشش در نماز و عمل به آن در زندگی اجتماعی، می‌توانند هم جلوی بروز فحشا و منکر دیگران را بگیرند و هم خود از فحشا و منکرات در امان بمانند و به تعبیری می‌توانند در پیشگیری بسیاری از بحران‌های اجتماعی مؤثر باشند؛ چشم‌چرانی، زنا، اختلافات و درگیری‌های خانوادگی، افزایش طلاق، اضطراب و استرس جنسی و غیره، برخی از فحشا و منکرات و مشکلاتی است که می‌تواند از پوشش نامناسب زنان در جامعه نشأت گیرد.

نتیجه اینکه مسئله پوشش زن در نماز بحث محرم یا نامحرم نیست بلکه احترام و تواضع در برابر خداوند متعال و نیز الگوگیری تربیتی برای حضور مناسب در اجتماع است.