چشم پزشک مرا از روزه گرفتن منع کرده و گفته است که به علت ناراحتی چشم به هيچ وجه نبايد روزه بگيرم، ولی من به گفته او توجه نکرده و شروع به روزه گرفتن کردم که باعث بروز مشکلاتی برای من در اثنای ماه رمضان شد. به‌طوری که در بعضی از روزها هنگام عصر احساس ناراحتی می‌ کنم، لذا متحيّر و مردّد هستم بين اين‌که روزه نگيرم و يا ناراحتی‌ ام را تحمل کرده و روزه را تا غروب ادامه دهم. سؤال اين است که آيا اصولاً روزه گرفتن بر من واجب است؟ و در روزهايی که روزه می‌ گيرم و نمی‌ دانم قدرت ادامه آن را تا غروب دارم يا نه، آيا روزه‌ ام را ادامه دهم؟ و نيّت من چگونه بايد باشد؟
ج) اگر از گفته پزشک متديّن و امين اطمينان حاصل کنيد که روزه برای چشم شما ضرر دارد و يا خوف ضرر داشته باشيد، روزه گرفتن برای شما واجب نبوده و بلکه جايز هم نيست، و با خوف ضرر نيّت روزه صحيح نيست و در صورت عدم خوف ضرر نيّت روزه اشکال ندارد، ولی صحّت روزه متوقف بر اين است که برای شما واقعاً ضرر نداشته باشد.