بیانات امام حسن مجتبی درباره حق امامت اهل بیت علیهم السلام

س.  حق مسلم امامت متعلق به اهل بیت پیامبر بوده است؛ در این باره سخنی از خودشان بیان بفرمایید؟

ج . پس از پايان بيعت مردم با امام حسن عليه السلام ؛ ایشان دوران حكومت خود را با خطابه اى تاريخى و بليغ – كه در آن از مزاياى اهل بيت و حق مسلم آنان در مورد خلافت , سخن رفته و به مردم در مورد حوادث خطرناكى كه فضاى تيره و ابر آلوده اجتماع , آبستن آن بود , هشدار داده شده است آغاز كرد .در قسمتى از اين خطابه چنين گفت :

 ( ما حزب پيروزمند خدا و خويشاوندان نزديك پيامبر(ص) و خاندان پاك اوئيم يكى از دو بازمانده ى گران وزن رسول خدا (ص) در ميان امت و ثانى قرآن – كه در آن تفصيل هر چيز هست و از هيچ سو باطل را بدان راه نيست – مائيم پس در تفسیر قرآن تنها مرجعِ مورد اعتماد، ما هستیم. در قرآن با یقین سخن می گوییم و با گمان، تأویل آیات نمی نماییم. از ما اطاعت کنید؛ زیرا اطاعت ما، از جانب خدا بر شما واجب شده است و فرمانبری ما را با اطاعت خود و رسول خویش همراه نموده و فرموده است: «یا ایّها الذّین آمنوا اطیعوا اللّه و اطعیوا الرّسول و اُولی الأمر منکم فَاِن تنازعتم فی شی ء فرُدّوه الی اللّه والرّسول»؛ [1] ای کسانی که ایمان آورده اید، اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولوالأمر «اوصیای پیامبر» را و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم باز گردانید (و از آنها داوری بطلبید)

و در آیه دیگر فرمود: «اگر آن را به پیامبر و اولی الأمر بازگردانند، از ریشه های مسائل آگاه خواهند شد.» [2]

امام مجتبی علیه السلام در ادامه فرمود:

«شما را از گوش دادن به سخنان شیطان برحذر می دارم؛ زیرا او دشمن آشکار شماست، تا همانند سپاهیان کفر در جنگ بدر نباشید که شیطان به آنان گفت: «امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نمی گردد، و من همسایه «و پناه دهنده» شما هستم؛ اما هنگامی که دو گروه (کافران و مؤمنانِ مورد حمایت فرشتگان) در برابر یکدیگر قرار گرفتند، به عقب برگشت و گفت: من از شما بیزارم، من چیزی می بینم که شما نمی بینید». [3]

در این خطبه، دلایلی برای انحصار امامت در اهل بیت علیهم السلام وجود دارد، که در منابع اهل سنّت نیز مورد قبول واقع شده است؛ از جمله:

1. طهارت و عصمت اهل بیت علیهم السلام ؛ که قرآن کریم آن را در آیه تطهیر «انّما یرید اللّه لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت»، بیان داشته است.

2. آیه اولوالأمر؛ که منظور از آن، امامان معصوم علیهم السلام هستند.

3. حدیث ثقلین؛ که بین شیعه و سنّی متواتر است.

امام علیه السلام در کلامی دیگر به حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم استناد می کند و می فرماید:

«اَلستُ الّذی قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم لی وَ لاِءخی: الحسن والحسین امامان قاما او قعدا؛ آیا من همان فرد نیستم که پیامبر گرامی در حقّ من و برادرم فرمود: حسن و حسین هردو امام هستند؛ چه قیام کنند و چه صلح.» [4]

 سپس خطابه ى خود را ادامه داد و در آخر سخن گفت :  ( زنهار به بلندگوهاى شيطان گوش فرا مدهيد كه او دشمن آشكار شماست وگرنه , همچون دوستان او خواهيد بود كه بدانها مى گفت : امروز هيچكس از مردم بر شما پيروز نيست و من پشتيبان شمايم پس آنگاه كه دو گروه يكديگر را ديدار كردند , پشت به آنان كرد و گفت : من از شما ها بيزارم , من چيزى مى بينم كه شما نمى بينيد ، بزودى نيزه ها و شمشيرها را طعمه ئى و عمودها را و تيرها را هدفى خواهيد يافت ديگر در آنروز ايمان آوردن آنانكه پيش از آن ايمان نياورده يا در ايمان خود خيرى كسب نكرده اند , سودى نخواهد داشت .  [5]