سؤال:
در بازرسي از رده‌ها مشاهده مي‌شود که ناظران و بازرسان، به‌دنبال مچ‌ گيري و کشف نقاط ضعف و… مي‌باشند و از انعکاس نقاط قوت خودداري مي‌کنند. آيا در شرع مقدس اسلام، فلسفة وجودي نظارت و بازرسي بر اين اصل است يا خير؟ آيا چنين نگرشي به نظارت و بازرسي شرعاً درست است؟
جواب:
حدود اختيارات و وظايف سيستم‌هاي نظارتي در آيين‌نامه‌هاي ابلاغي مشخص شده است و تخطي از آن جايز نيست و نظارت و بازرسي بايد در نقاط قوت و ضعف صورت پذيرد.
منبع: جزوه احکام نظارت و بازرسی/ بر اساس فتاوای امام خامنه‌ای/ انتشارات زمزم هدایت/ پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه السلام