س:حضرت علی(ع)چگونه در کارها به حضرت فاطمه(س) کمک می کرد؟
ج: فاطمه (س) در تنگا و خستگى و دشوارى زندگی بود ولى چنان نبود كه شوهرى خود خواه و تن پرور داشته باشد كه اين همه كارها تلاشها را وظيفه خاص زن بداند و كمك كارش نباشد. نه – على چنين مردى نبود.
او در كار و تلاش مردانه اش كمتر از فاطمه (س) نبود. چه بسيار ازكارهاى خانه را او انجام مى داد حتى بافاطمه (س) مى نشست و گندم آسياب مى كرد و حتى درمواردى نان مى پخت .رسيدگى به امور بيرون، تهيه نان براى چنان خانواده اى با فرزندان متعدد، آن هم كار و اشتغالى مشروع، آب كشى براى مزرعه و درختان، كارمزدى براى آبيارى درختان، حضور در جبهه و صحنه رزم، دستگيرى از بينوايان، بردن نان و آذوقه براى دردمندان، عبادت رسمى و حضور در عرصه هاى سياسى خود كارى بس وسيع و پر دامنه بود .
او حتى براى سير كردن فرزندان تن به كار مزدى مى داد. در مزرعه اى كار مى كرد و قرار بسته بود براى هر سطل آبى كه از چاه بيرون مى كشد يك دانه خرما بستاند و براين اساس براى اهل خانه غذا تهيه مى كرد، با اين اتكا كه در مواردى بسيار ديگران را بر خود مقدم مى داشت و از همين غذایى كه با مرارت به دست مى آمد به فقيران مى داد.
در عين حال هر آنگاه كه از كار روز مره فارغ مى شد و به خانه مى آمد با همان بدن خسته به كمك فاطمه (س) مى شتافت. گاهى خانه را تميز مى كرد، زمانى با فاطمه (س) آسياب را مى گرداند، گاهى در نظافت خانه به او كمك مى كرد. او درمحيط خانه تلاش بسيار داشت، بدان خاطر كه به حال فاطمه (س) از شدت كار او رقت مى كرد و دلش به درد مى آمد.
روزى پيامبر (ص) بر آنها وارد شد ديد على (ع) و فاطمه (س) سر گرم آسياب كردن جويا گندمند. خطاب به آنان كه كدام خسته تريد. برخيزيد من به جاى شما آسياب كنم – على (ع) عرض كرد فاطمه (س) خسته تر است. پيامبر(ص) فرمود: دخترم برخيز آنگاه خود به جايش نشست و با على (ع) سرگرم آسياب كردن شد.
