س:حضرت فاطمه(س)چگونه باعث آرامش وگرمی خانه بود؟
ج: خانه فاطمه (س) از آن خانه هایى است كه خداى خواسته است نام او در آنجا بلند گردد و مورد تسبيح و تقديس باشد. فى بيوت اذن اللّه ان ترفع و يذكر فيه اسمه يسبح له فيها بالغدو و الاصال و طبيعى است كه چنين خانه اى نمى تواند مركز آشفتگى و هرج و مرج باشد نخستين چيزى كه درآن بايد حضور داشته باشد سكون و آرامش است و فاطمه (س) سعى دارد چنين كند.
او مى داند كه ترقى و عظمت شوهر، كوشش و تلاش ارزنده او تا حدود زيادى مرهون زندگى آرام و ساكن او در محيط خانه است و خانه بايد سنگر آرامش و محل تجديد قوا باشد تا شوهر بتواند بنشيند، درست نقشه بكشد و درست طراحى كند، و درست تصميم به اجرا و عمل بگيرد. خانه بايد درسكون و آرامش باشد تا شوهر بتواند در آن خانه احساس راحتى كرده و مشقات بيرون را از تن به در نمايد.
خانه فاطمه (س) براى على (ع) چنين وضعى را داشت. على (ع) دركنار زهرا (س) احساس آرامش مى كرد و حتى هرآنگاه كه ازحوادث ومشكلات زندگى به ستوه مى آمد به سنگر خانه پناه مى برد و درآنجا كمى با فاطمه (س) سخن مى گفت و تجديد قوا مى كرد و ازنو سرگرم كارو تلاش و مبارزه مى شد و اين امردر سراسر زندگى على (ع) وجود داشت، حتى پس از وفات فاطمه (س) و درسر مزارش .
فاطمه (س) در محيط خانه چون ماهى درخشان بود كه نور وجودش كانون خانه ودل على (ع) را روشن مى كرد. او مصداق اين آيه قرآن بود كه: و اذا رايتهم حسبتهم لؤلؤاً منثوراً. او روشنى بخش خانه بود، ديدارش رنجها و غصه ها را از دلها مى زدود. على (ع) خود فرمود: وقتى به خانه مى آمدم و به زهرا نگاه مى كردم تمام غم و غصه ام زدوده مى شد.
فاطمه (س) كانون خانواده را گرم مى داشت، على (ع) و فرزندان را دل به اين خوش بود كه د ركنار فاطمه اند و در آن كانوناند. از ديدى، او چون شمعى بود كه پروانه ها را به دور خود جمع كرده، به آنها گرمى و نور مى داد خانه اش كانون انس و صفا بود. اعضاى خانه با هم انس و آشتى و معاونتى داشتند، و دركمال همرنگى و صداقت، در سايه ايمان به خدا و رسول و كتاب او زندگى مى كردند. اگرعلى (ع) تصميمى مى گرفت، همگان همراه او بودند و اگرفاطمه (س) تصميمى اتخاذ مى كرد ديگرافراد خانه با او همگام مى شدند و نمونه روشن آن موردى است كه در آن سه روز تمام اعضاى خانواده افطارى خود را به فقيران و يتيم و مسكين دادند و خود با آب افطار كردند.
و بالاخره فاطمه (س) درگرم داشتن كانون، لطف و عنايت به همسر، رحمت و دلسوزى به فرزند مصداق حديث پيامبر (ص) بود كه خير نسائكم الطفهن بازواجهن، و ارحمهن باولادهن و… و مصداق احاديث ديگر رسول خدا چون عفيفه بودن، شوهر دوست وفرزند دوست بودن و ضمن اينكه او خود ملهم به الهامات الهى است .
