چگونه میتوان ارزش خود را بالا برد و به ثبات شخصیت رسید؟
پیش از هر چیز از این که به فکر ارتقای کمالات ودستیابی به ثبات شخصیت خود هستید، اظهار خوشوقتی میکنیم؛ چرا که اولین مرحله هر کمال، «بیداری» است؛ بیداری وآگاهی نسبت به نواقص و سعی برای جبران آنها. بنابراین، این کشمکشهای فکری و روحی را، باید روندی سازنده و مثبتتلقی کرد. حضرت عیسی(ع) فرموده است: «مریض کسی نیست که دردی دارد؛ بلکه مریض واقعی کسی است که بیمار است،ولی خود را سالم میپندارد».
اما ثبات شخصیت؛ ثبات شخصیت (نوع مثبت آن) گوهری گرانسنگ است که آسان به کف نمیآید و به سرعت حاصلنمیشود. «ثبات شخصیت»، در مرحله اول رهین معرفت است. تا آدمی معرفت خویش را نسبت به هستی و آفرینندة آن وجایگاه خود در هستی و نیز وظایفی که برای او ترسیم میگردد بالا نبرد و به سطح مناسبی از کمال نرساند، همواره دستخوشبیثباتی خواهد بود و هر روز تحت تأثیر موجها به این سو و آن سو خواهد رفت. اگر کشتی لنگری نداشته باشد، امواج دریا،آن را به هر طرف خواهند کشید و چه بسا در این کشاکش، آسیب سختی هم ببیند و یا منهدم گردد. لنگر آدمی در اقیانوسبیکران هستی، همان «معرفت» است؛ معرفتی منطقی و عقلانی درباره حیات و آنگاه به مقتضای معرفت، عمل کردن. قرآن مجید به زیبایی هر چه تمامتر این حقیقت را بدینگونه بیان فرموده است: «آدمی ناپایدار و بیثبات آفریده شدهاست؛ زمانی که ناگواری به او رو کند، ناله سرمیدهد و زمانی که خیر به او رسد، بخل میورزد، مگر نمازگزاران؛ آنانی که برنماز خود مداومت میکنند و کسانی که در اموالشان حقی معلوم برای سائل و محروم است (حق فقرا و نیازمندان را پرداختمیکنند) و کسانی که روز جزا را تصدیق میکنند و از عذاب پروردگارشان ترسان هستند… و کسانی که خود را از نامحرمان بازمیدارند… و کسانی که به امانت و عهد خویش وفا میکنند و کسانی که ]در جای لازم خود[ شهادتهای خود را ادا میکنند وبدان استوارند و کسانی که بر نماز خود محافظت دارند…»(سوره معارج، آیه ۱۹ به بعد).