ذکر يا دعايى براى نشاط روحى و دورى از يأس و افسردگى معرفى بفرماييد.
دعایی زيبا برای نشاط زندگي که حضرت علی (ع) بسيار ميخواند وبدیگران سفارش میکرد.
بخشی ازخطبه (206)
و من دعاء كان يدعو به عليه السلام كثيرا
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُصْبِحْ بِي مَيِّتاً وَ لَا سَقِيماً وَ لَا مَضْرُوباً عَلَى عُرُوقِي بِسُوءٍ وَ لَا مَأْخُوذاً بِأَسْوَإِ عَمَلِي وَ لَا مَقْطُوعاً دَابِرِي وَ لَا مُرْتَدّاً عَنْ دِينِي وَ لَا مُنْكِراً لِرَبِّي وَ لَا مُسْتَوْحِشاً مِنْ إِيمَانِي وَ لَا مُلْتَبِساً عَقْلِي وَ لَا مُعَذَّباً بِعَذَابِ الْأُمَمِ مِنْ قَبْلِي أَصْبَحْتُ عَبْداً مَمْلُوكاً ظَالِماً لِنَفْسِي لَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَ لَا حُجَّةَ لِي وَ لَا أَسْتَطِيعُ أَنْ آخُذَ إِلَّا مَا أَعْطَيْتَنِي وَ لَا أَتَّقِيَ إِلَّا مَا وَقَيْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ أَوْ أَضِلَّ فِي هُدَاكَ أَوْ أُضَامَ فِي سُلْطَانِكَ أَوْ أُضْطَهَدَ وَ الْأَمْرُ لَكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِي أَوَّلَ كَرِيمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ كَرَائِمِي وَ أَوَّلَ وَدِيعَةٍ تَرْتَجِعُهَا مِنْ وَدَائِعِ نِعَمِكَ عِنْدِي اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ أَوْ تَتَايَعَ بِنَا أَهْوَاؤُنَا دُونَ الْهُدَى الَّذِي جَاءَ مِنْ عِنْدِكَ
ترجمه :
خداي را سپاس كه امروز هم زنده و سالمم و رگ و پي ام گرفتار درد و رنج نيست و مورد بازخواست و تنبيه كردار زشتم نباشم. نه بي فرزند و اجاق كورم، و نه از دين خارجم، و نه منكر پروردگارم، و نه از ايمانم وحشتزده ام، و نه عقلم در پرده هاي شبهه است و نه گرفتار عذاب پيشينيانم. در حالي روز را آغاز کردم كه بندهاي هستم بي اختيار و بر خود ستمكار. تو را حجّت است بر من نه مراست حجّت بر تو. هرچه باشم در آستان بلند توام زبانم بسته و از منطق سر افكنده، و اين تويي كه خداوندي و صاحب برهاني كوبنده. و من هرگز توان آن را ندارم كه از خود چيزي داشته باشم مگر آنچه تو ببخشي، و از هيچ چيز نتوانم خود را نگه دارم مگر دست عنايت تو حفاظتم كند.
پروردگارا، به تو پناه برم از آنكه در كرانه درياي بي نيازي تو نيازمند شوم، يا در زير نور باران هدايتت گمگشته باشم، يا در دولت و حكومتت مورد ستم قرار گيرم، يا در هنگامه حاكميّت تو بيارج و بياحترام گردم. پروردگارا، اوّل عضو شريفي كه از من ميستاني و نخست امانتي از نعمتهايت كه از من ميستاني جانم باشد. خداوندا، به تو پناه بريم كه از فرمانت سرپيچي كنيم، يا از دينت به فتنه در آييم، يا به عوض هدايتهاي ارزاني شده از سويت مورد تهاجم هوسهامان قرار گيريم.
