رای عدم اعتماد به سه وزیر چند دلیل داشت:

1- عدم کارآمدی و توانایی افراد معرفی شده در اداره وزارتخانه

2- نقش مستقیم این افراد در فتنه 88 و عدم برائت از آن

3- ناتوانی وزراء پیشنهادی در دفاع از برنامه و عملکرد خود در مجلس 

4- سوابق گذشته آنان

رای نمایندگان به وزرای پیشنهادی و عدم اعتماد آن‌ها به سه تن از وزرای معرفی شده اما معنای دیگری هم داشت و آن جدی بودن مردم و به تبع آن‌ها، نمایندگانشان در مجلس نسبت به رخدادهای سال ۸۸ و فتنه بعد از انتخابات ریاست جمهوری است؛ اینکه مردم و نمایندگانشان در خانه ملت به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند کسانی که با این فتنه مرتبط بوده و در شکل‌گیری و هدایت آن نقش داشته‌اند، با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید در بدنه دولت نفوذ کرده و مسیر رسیدن به اهداف آن را با چالش مواجه کنند.

عدم اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی آموزش و پرورش و علوم را می‌توان به این مسئله مرتبط دانست و نتیجه گرفت اولویت اول مجلس در رای اعتماد به وزرای پیشنهادی، اطمینان نداشتن آن‌ها به فتنه‌گران و افرادی است که صداقت را در گفتار و رفتار خود رعایت نمی‌کنند. آنهایی که در سال۸۸ با دروغ تقلب، فضای سیاسی کشور را به تشنج کشیده و شیرینی پیروزی رای ۴۰ میلیونی مردم را با آشوب‌های بعد از آن از بین بردند.

پیام دیگر نمایندگان به کابینه یازدهم و شخص رئیس‌جمهور، قاطعیت آن‌ها در برخورد با وزیرانی است که به هر دلیل از انجام وعده‌های خود کوتاهی کنند. شاید بتوان رای عدم اعتماد به وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان را در این راستا ارزیابی کرد چرا که بسیاری از نمایندگان معتقد بودند سابقه کاری و همچنین تحصیلی مسعود سلطانفر ربطی به حوزه تخصصی جوانان و ورزش ندارد و او نمی‌تواند مدیر شایسته‌ای برای این حوزه باشد