آیا داشتن دوست دختر(برای امر به معروف و نهی از منکر) مشکل دارد؟
در دین اسلام بر دوستی افراد با یکدیگر تاکید شده است و دوستی را وسیلهای برای تهذیب نفس و اصلاح اخلاق، و تفریحی سالم و کمک به یکدیگر قرارداده است؛ اما در مواردی که دوستی و رابطه موجب مفاسد اجتماعی و فردی، و وسیلهای برای شهوترانی و نابود کردن فضایل انسانی باشد، ممنوع شده است، حتی اگر این دوستی با «جنس موافق» باشد و بلکه اگر زمینهساز انجام کار واجب مثل امر به معروف و نهی از منکر نیز باشد و بدین جهت در رسالههای توضیح المسائل در قسمت امر به معروف و نهی از منکر آمده است: انجام گناه برای جلوگیری از گناه جایز نیست. داشتن دوست دختر پیامدهای زیر را به دنبال دارد: ۱. کمرنگ شدن اعمال و افعال معنوی و عبادی که وسیله رسیدن انسان به کمال است. ۲. آبروی اجتماعی و خانوادگی تهدید میشود. ۳. ترویج فرهنگ غرب که درصدد نابود کردن اسلام است. ۴. دلسرد شدن نسبت به تشکیل خانواده. ۵. تحریک غریزه جنسی و به دنبال آن بیماریهای عصبی و از بین رفتن قوای جسمی. ۶. اُفت تحصیلی و… . اما امر به معروف و نهی از منکر را میتوان با تذکری لفظی انجام داد و یا یکی از محرمها را فرستاد تا انجام وظیفه کند. در اینجا سوالی که از یکی از مراجع تقلید حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی شده است را بیان میکنیم: سوال: آیا دوستی دختر و پسر شرعاً حرام است مطلقاً، یا اگر منجر به حرام شود، حرام است، و اگر مقدمه انجام امر به معروف و نهی از منکر باشد حرام است؟ جواب: باسمه تعالی، چنانچه مستلزم نگاه به نامحرم و حرف زدن با او باشد، اشکال دارد و جایز نیست.