سوره و آيه مربوط به امام حسين(ع)
كدام سوره و كدام آيه مربوط به امام حسين (ع) مي‌باشد؟
آيات فراواني در قرآن درباره امام حسين(عليه السلام) وجود دارد. آياتي كه بر اساس منابع تفسيري و روايي، مربوط به امام حسين(عليه السلام) است:
1)اسراء/ 33: وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً : وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُورًا : و نفس محترمي را که خدا قتلش را حرام کرده نکشيد مگر به حکم حق و آن کسي که کشته شده براي ولي او سلطه (حق قصاص) قرار داديم اما در قتل اسراف نکنيد چرا که او مورد حمايت است».
در تفسير عياشي ذيل اين آيه از امام باقر (ع) روايتي نقل شده که حضرت مي فرمايد: «اين آيه در مورد امام حسين (ع) است که مظلوم کشته شد، و امام زمان(عج) ولي او مي باشد وقتي قيام کند، از قاتلان آن حضرت خونخواهي خواهد کرد». (محمد بن مسعود عياشي، تفسير عياشي، ج2، ص290)
2)مريم/1: كهيعص : روايتى است كه اين حروف مقطعه را به داستان قيام امام حسين عليه السلام در كربلا تفسير كرده است: «كاف» اشاره به «كربلا»، «هاء» اشاره به «هلاك خاندان پيامبر» صلى الله عليه و آله و «ياء» به «يزيد» و «عين» به مسأله «عطش» و «صاد» به «صبر و استقامت» حسين و ياران جانبازش(تفسير نمونه، ج13، ص: 19)
حج/60: ذلِكَ وَ مَنْ عاقَبَ بِمِثْلِ ما عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِيَ عَلَيْهِ لَيَنْصُرَنَّهُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ : (آرى، مطلب) چنين است! و هر كس به همان مقدار كه به او ستم شده مجازات كند، سپس مورد تعدى قرار گيرد، خدا او را يارى خواهد كرد؛ يقيناً خداوند بخشنده و آمرزنده است!
3)احقاف/15: وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْني أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لي في ذُرِّيَّتي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمين: در اين آيه آمده است: وَوَضَعَتْهُ کرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا طبق روايتي از رسول خدا(ص)، آيه مذکور در حق امام حسين (ع) نازل شده است.(حسين بن حمدان الخصيبي، الهداية الکبري، ص202)
4)الرحمن/22: يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجان: در حديثى از «امام صادق» عليه السلام نقل شده كه در تفسير آيه «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ …» فرمود: عَلِىُّ وَ فاطِمَةُ عليهما السلام بَحْرانِ عَمِيْقانِ، لايَبْغِي أَحَدُهُما عَلى صاحِبِهِ، يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ، قالَ: الحَسَنُ وَ الْحَسَيْنُ عليهما السلام: «على و فاطمه دو درياى عميقند كه هيچ يك بر ديگرى تجاوز نمىكند، و از اين دو دريا، لؤلؤ و مرجان يعنى حسن و حسين خارج شدهاند».(تفسير نمونه، ج23، ص: 145)
4)فجر/27: سوره¬اي که به عنوان سوره امام حسين (ع) معرفي شده، سوره فجر است. در روايتي که در خصوص فضيلت اين سوره از امام صادق (ع) نقل شده، حضرت مي فرمايد: «سوره فجر را در نمازهاي واجب و مستحبي بخوانيد که اين سوره، سوره حسين بن علي (ع) است و هر کس اين سوره را بخواند روز قيامت با امام حسين (ع) در درجه اي از درجات بهشت است».(فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان، ج10، ص341)
در پايان اين سوره آمده است: يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلَى رَبِّک رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبَادِي وَادْخُلِي جَنَّتِي(فجر/ 27 الي30)؛ تو اي روح آرام يافته به سوي پروردگارت باز گرد در حالي که هم تو از او خشنودي و هم او از تو خشنود و در سلک بندگانم و در بهشتم داخل شو».
شيخ عبدالله بحراني پس از نقل روايتي که از امام صادق (ع) در خصوص اين سوره و اختصاص آن به امام حسين (ع) بيان شد، مي نويسد: «يکي از حاضران پس از بيان امام صادق (ع) عرض کرد: چگونه اين سوره، سوره امام حسين (ع) است؟ حضرت فرمود: مراد از (نفس مطمئنه) در اين آيه امام حسين (ع) و اصحاب و شيعيان آن حضرت مي باشد».(بحراني، عبدالله، العوالم، ص97)
علاوه بر آیاتی که در شأن امام حسین (ع) ذکر شد برخي از آيات و سوره¬هاي قرآن در شأن اهل بيت پيامبر (ع) مثل حضرت زهرا (س) و امير مؤمنان و يا امام حسن و امام حسين (ع) هستند. از جمله آياتي که در شأن اهل بيت (ع) نازل شده و امام حسين (ع) را نيز شامل مي¬شود مي¬توان به آيات زیر اشاره کرد:
5)آیه تطهير: در اين آيه خداوند متعال مي¬فرمايد: إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَکمْ تَطْهِيرًا. (احزاب/33) از ام سلّمه روايت شده که اين آيه در خانه من نازل شد و در خانه هفت نفر بودند. رسول خدا (ص)، جبرئيل، ميکائيل، علي، فاطمه، حسن و حسين (ع) (حاکم حسکاني، شواهد التنزيل، ج2، ص131).
6)آيه 61 سوره آل‌عمران، كه به آيه «مباهله» مشهور است، نیز به همین شکل می¬باشد: (فَمَنْ حاجَّـكَ فِـيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ العِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنآءَنا وَأَبْنآءَكُمْ وَنِسآءَنا وَنِسآءَكُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللّهِ عَلي الكاذِبِـينَ) مفسران و محدثان شيعه تصريح كرده‌اند كه اين آيه، مزبور در حق اهل‌بيت (ع)نازل شده است و منظور از «أبناءنا» منحصراً امام حسن و امام حسين(ع) است.
7)همچنین سوره انسان و آیات زیاد دیگری که در این موضوع نازل شده است، که به جهت گزیده گویی از ذکر آنها خودداری می¬کنیم
