س: حضرت فاطمه(س) بر سر مزارپدر از چه شکوه کرد؟
ج: فضه گويد او روزى بر سر مزار پدر رفت و مشتى از خاك برداشت و استشمامش كرد و چنين فرمود:
بر آنكس كه خاك مزار رسول خدا(ص) را استشمام كند حق است كه در طول زمان از بوى عطر و عود بى نياز گردد. مصائبى بر من وارد شدند كه اگر بر روزگاران وارد مى شدند آنرا به شب بدل مى ساختند (حقيق على من شمّ تربة احمد ان لا يشمّ مدى الزمان غواليا صبت على مصائب لو انهاصبت على الايام صرن ليالياً).
بر سرمزار پيامبر (ص) شكوه از غاصبان ولایت كرد و از فراق سخن گفت و متذكر آن شد كه تنها و حيران است، فريادش در گلو شكسته و قدرت و توانش به پايان آمد، حزن او بسيار است، شوقش به ديدار پيامبر (ص) بى پايان. او در شرايطى بود كه غم و اندوه او را از درون مى خوردند و كثرت تأثرات به همراه مرارتها و صدمات جسمانى زمينه را براى مرگ زودرس او فراهم ساختند آرى، فاطمه (س) از دنيا رفت در حاليكه جوان بود .
