پایگاه خبری تحلیلی زنانپرس:
آنچه بیش از پیش، با روی کار آمدن دولت حسن روحانی مشخص بود، احیای مجدد تفکرات تندوریی بود که میتوان گفت در سالهای اخیر کمی به حاشیه رانده شده بودند.
خبر دریافت مجدد مجوز نشریه «زنان»[۱] به مدیر مسئولی خانم «شهلا شرکت» از جمله خبرهایی بود که شنیدن خبر آن، در دولت فعلی چندان جای تعجب نداشت. شرکت از جمله فمینیستهای باسابقه ایرانی است که پیش از انقلاب با حضور در نشریه اطلاعات بانوان که بعد از انقلاب به «پیوندگان راه زینب(س)» تغییر نام داد و سپس اخراج وی و چندتن دیگر از نشریه زن روز وابسته به موسسه کیهان به دلیل تفکرات تند فمینیستی، تجربه خبرنگاری خوبی را برای خود رقم زده بود.
آنچه در این میان مغفول مانده، تصور برخی است که میپندارند افراد و گروههایی نظیر گروههای تندرو فمینیستی هم اکنون و با روی کارآمدن دولت حسن روحانی مجددا شروع به آغاز فعالیت کردهاند حال آن که میتوان گفت عمده فعالیتهای این افراد که از دید بسیاری از رسانههای وطنی دور مانده است، در همین سالهای اخیر که ساز و کار دولت در دست تفکر اصولگرا بوده، رقم خورده است.
تنها یکی از اقدامات صورت گرفته توسط این افراد که هنوز چند ماه از پایان آن نمیگذرد، طرح شناسایی مصادیق خشونت علیه زنان بود که با حمایت شهرداری تهران و توسط برخی فعالین سابقهدار فمینیستی نظیر «جلوه جواهری» در چندین منطقه از شهر تهران به اجرا در آمد. جلوه جواهری نامی آشنا در میان گروههای تندروی فمینیستی است. وی به همراه همسرش کاوه مظفری (که او نیز خود را یک مرد با تفکر فمینیستی میداند) سالهاست که در سایت اینترنتی با عنوان «تا قانون خانواده برابر» مشغول ترویج تفکرات ضداسلامی خود هستند.
پیش از توضیح پیرامون طرح انجام شده توسط این افراد باید گفت که عباراتی نظیر «خشونت علیه زنان» از جمله کلید واژههایی است که به بهانه آن، دستورات اسلام مربوط به زن و خانواده مورد هدف قرار گرفته و مساوی با خشونت قرار میگیرند. البته باید این افراد توضیح دهند که آیا فعالیت زن در خانه و تربیت فرزندان از مصادیق خشونت و عقب ماندگی، و در مقابل همجنسگرایی و اختیار باکرگی از مصادیق رشد و شکوفایی استعدادهای زن محسوب میشود؟ [۲]
در طرح اجرا شده در شهر تهران، این افراد با برگزاری کارگاه و حضور خانه به خانه، مشغول تزریق تفکرات رادیکال و فمینیستی خود به زنان و القای این باور که با استقلال مالی میتوان در مقابل همسر ایستاد بوده و عملا آن حس مودت و همدلی در خانواده را تبدیل به میدان جنگ و کارزاری کردند که گویی زن و مرد دشمن یک دیگرند.
هر چند حامی این طرح شهرداری تهران بوده اما سوال این جاست که آیا واقعا نتایج و خروجی این طرح مورد استفاده شهرداری قرارگرفته است یا میتوان گفت کارفرمای اصلی این طرح و امثال این طرح مراجعی خارج از ایران هستند؟ این تنها یکی از موارد بی شمار فعالیت گروههای تندرو و زاویه دار با نظام است که در سایه بی خبری رسانهها، مشغول ِ به انجام رساندن پروژه سفارشی خود بودند که سادگی است اگر چنین تصور شود مرجع اصلی طرح کننده این پروژهها، دستگاههایی مانند شهرداریها هستند، بلکه باید جایی خارج از ایران به جستجوی ریشه آن پرداخت.
——————————————————————–
[۱]: در مورد لغو مجوز ماهنامه زنان دهها تن از اساتید دانشگاه و شخصیتهای علمی و فرهنگی از آمریکا و دیگر نقاط جهان، در نامهای به نمایندهی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، با ابراز تاسف عمیق از لغو مجوز ماهنامهی «زنان»، خواستار رفع هرچه سریعتر موانع انتشار این ماهنامهی معتبر شدند.
در میان امضاکنندگان این نامهی اسامی کسانی چون: یورگن هابرماس، نوام چامسکی، شیرین عبادی، هایده مغیثی، مهرانگیز کار، ژانت آفاری، علی بنوعزیزی، کاظم علمداری، نیکی کدی، نیره توحیدی، آزاده کیان، افسانه نجمآبادی، هاله افشار، احمد صدری، اکبر گنجی، اکبر مهدی، مهرداد مشایخی، هاله اسفندیاری، فریده فرهی، مارگارت بدران و… دیده می شوند. / ایران امروز
[۲]: منشور حقوق زنان که در سال های گذشته توسط این افراد منتشر گردید، همجنسگرایی و اختیار باکرگی (یا همان زنا) را، از مصادیق حقوق زنان میدانست.