علل دخالت والدین در امور فرزندان
علل دخالت والدین در امور شخصی فرزندان چیست؟
حال سؤال این است که با این توصیف پس چرا برخی والدین با رفتارهایشان باعث می‌شوند کوهی از فشار روحی بر قلب فرزندان‌شان بنشیند و… در نوشتار حاضر سعی داریم شما را با نکاتی آشنا سازیم که توجه و تأمل در آن‌ها باعث می‌شود احساس راحتی و نشاط بیشتر کنید و اقرار کنید که: زندگی کاشتن بذر امید در دل ثانیه‌هاست.
آینده نگری والدین که افق‌های وسیع‌تری از زندگی را تجربه کرده‌اند می‌دانند که هر قدر فرزندشان با تجربه‌های آن‌ها گرمی و سردی زندگی، تمرین کارهای روزمره زندگی، آشنائی با حرفه و شغل و… آشنا باشند از پس سختی‌های زندگی به سادگی بر می‌آیند و این تمرین‌ها باعث می‌شود که در سختی‌ها احساس تنهایی ، بدبختی و ناامیدی نکنند.
گرگان در لباس میشدر جامعه انسانی افرادی پیدا می‌شوند که از فرصت‌ها سوءاستفاده می‌کنند و با ابراز محبت دروغین اعتماد دیگران را به خود جلب می‌کنند و در موقع حساس به آن‌ها خیانت می‌کنند، این افراد تنها به هوس و شهوت خود فکر می‌کنند به همین خاطر است که والدین به شدت مراقب فرزندان‌شان هستند که مبادا در مدرسه، کوچه و بازار و… به آن‌ها خیانت کنند و یا از آن‌ها سوءاستفاده کنند به همین خاطر است که در روایت داریم که بهترین دوستان کسی است که قدیمی‌تر باشد؛ ( رسول الله صلّی الله علیه و آله: خداوند مداومت بر دوستی دوستان قدیم را دوست دارد پس شما هم مداومت داشته باشید بر آن) [۱] چرا که در تجربه و تخلی‌های زندگی امتحان خود را پس داده است و تو را تنها نمی‌گذارد.
عدم آشنایی فرزندان با مسائل زندگیاغلب فرزندان که از سختی‌های زندگی، هزینه‌های خانه، آگاه نیستند و نمی‌دانند که پول در آوردن به شکل حلال آن تنها با سختی و با ریختن عرق و بی‌خوابی و جان کندن ممکن است، احساس می‌کنند که پدر یا مادرشان نمی‌خواهد فرزندشان خوش باشد و یا لباس شیک و غذای مناسب و بهتری مصرف کنند، غافل از اینکه طبق برنامه ریزی و مدیریت خانه که به عهده والدین است این مخارج مکفی به یک ماه هم نیست و دقت در صرف هزینه‌ها به خاطر عاقبت اندیشی است.
عدم آشنایی با مسائل ویژه جوانان در جوانان به خاطر رشد جسمی روانی و فعال شدن هورمون‌های جنسی و… تغییراتی به وجود می‌آید و از سویی دیگر احساساتی از جمله حس رقابت ، رفاقت بازی توأم با اخلاص ، تقلید ، استقلال ، پرتوقعی ، غرور ، بلندپروازی ، خویشتن شناسی و… از ویژگی‌های خاص این دوران است. عدم آگاهی به این ویژگی‌ها می‌تواند برای فرزند و والدین مشکل ایجاد کند [۲] چرا که فرزند سعی نمی‌کند از تجربه‌ها و نصیحت‌های صادقانه والدین کمک بگیر و والدین هم اغلب کارها و جلوه‌های رفتاری را به لجاجت و سرکشی و سرمستی نسبت می‌دهند و گمان می‌کنند که فرزندشان نسبت به اصول و برنامه‌های خانه و حریمِ خانواده بی‌قید و بند شده است و قصد دارد به طور عمدی موجبات ناراحتی آن‌ها را فراهم سازد.
عدم بیان اهداف و برنامه‌ها و مشورت[۳] برخی والدین به خاطر اینکه توجه ندارند که فرزندشان همان کودک دیروز نیست پیوسته به فرزندشان به عنوان کودک سابق نگاه می‌کنند [۴] و انتظار دارند که آن‌ها بدون هیچ شکایتی به برنامه‌ها و اهداف آن‌ها تن بدهند و حتی در مورد زندگی خودشان برنامه‌ای نداشته باشند، این جا بهتر است که والدین با صحبت‌ها و بحث‌های دوستانه، اهداء کتب مفید، کمک از آشنایان رازدار و معتمد به واقع توجه داده شوند تا با تصمیمات یک طرفه خود باعث انزجار فرزندشان نشوند.
سن بالاگاهی پدر و مادر قصد ندارند موجب ناراحتی فرزندشان شوند اما به خاطر بالا رفتن سن، فشار زندگی، ناراحتی درباره عاقبت فرزندان و زندگی آن‌ها و ضعف قوای شناختی، ادراکی و روحی، بی‌حوصله و کم صبر می‌شوند، اینجا بر ما واجب است که طبق فرمایش قرآن از در احسان (مالی، رفتاری و گفتاری) با آن‌ها رفتار کنیم و از این آزمایش الهی موفق بیرون آئیم. [۵]
جاودانگیوالدینی که معتقد به باورهای دینی هستند عقیده دارند که زندگی تنها به این دنیا ختم نمی‌شود، لذا سعی دارند فرزندشان را که عزیز آنان است در بهترین سراها ببینند به همین خاطر اصرار می‌کنند که فرزندشان نسبت به نماز ، حجاب و… غفلت نکند در این هنگام فرزندان عاقل نباید حساب کار نسنجیده والدین را پای خدا و وظایف دینی خود بگذارند و با لجبازی خود نسبت به عبادات بی‌اعتنا نشوند و به شکل عاقلانه با والدین سخن بگویند. [۶]
اصرار به تحصیلوالدین دوست دارند فرزندشان را در راحتی ببینند، نمی‌خواهند آن‌ها جذب خوشی‌های آنی شوند، لذا برخی از والدین که نسبت به آینده فرزندشان ناراحت هستند سعی دارند آن‌ها را با زور هم که شده وارد به درس خواندن کنند تا آینده خوب و لذت بخش مستمری داشته باشند اما متأسفانه اغلب آن‌ها به نتیجه مطلوب خود نمی‌رسند چرا که توجه به علاقه‌ها ، استعدادها ، امکانات و… ندارند و پیوسته با فشار سعی دارند آن‌ها را هل دهند به جای اینکه در او انگیزه ایجاد کنند.
عدم توجه به اصل روان شناختی جایگزینیمتخصصان تعلیم و تربیت و روان شناسان عقیده دارند که اگر کسی را از کار یا چیزی محروم کردید در جای آن چیز جذاب دیگری برایش بگذارید، در غیر این صورت باعث عدم رضایت و رفتارهای نامطلوب او خواهید شد. برخی از والدین که به این اصل آگاهی ندارند پیوسته جوانان خود را محروم می‌کنند (البته دائماً به منظور فایده رساندن به فرزندشان است).
نکته آخر——————————————————————————–
بیان شدکه پدر و مادر بهترین دوست انسان هستند و هیچگاه بد فرزند خود را نمی‌خواهند اما از آن‌جایی که ما از نقض و اشتباه مبرّا نیستیم از دو طرف (ما و والدین) اشتباهاتی در گفتار و رفتارهایمان رخ می‌دهد که باعث رنجش هم‌دیگر می‌شویم پس بهتر است با توجه به اصل محبت و گفتگوی دوستانه به رفع عیوب بپردازیم و با مطالعه منابع دینی و تربیتی، روان شناختی به وظایف خود بیشتر آشنا شویم و دقیق‌تر عمل کنیم تا پیوسته زندگی‌ای بانشاط داشته باشیم.زندگی، کاشتن بذر امید در دل ثانیه‌هاست.پانوشت ها:1. ↑ میزان الحکمه، دوره چهار جلدی، بحث اخوة، ج۱، چاپ اول، ۱۴۱۶، دارالحدیث، ص۴۴. ۲. ↑ شناخت هدایت و تربیت نوجوانان و جوانان، دکتر علی قائمی، تهران، انتشارات امیری، چاپ هفتم، ۱۳۷۸، ص۱۳ با کمی تغییر. ۳. ↑ در تعالیم اسلامی مراحل رشد سه قسم است: هفت سال اول را باید والدین به شکل آقا و ارباب به کودک نگاه کنند. هفت سال دوم او باید مطیع والدین باشد. در هفت سال سوم او مشاور والدین است. ۴. ↑ رفتار والدین با فرزندان، محمدعلی سادات، انجمن اولیاء و مربیان جمهوری اسلامی ایران، چاپ پنجم، ۱۳۷۶، ص۱۱. ۵. ↑ سیری در مسایل خانواده، حبیب الله طاهری، شرکت چاپ و نشر بین الملل، ج۱، ۱۳۸۱، ص۹۷ (با تغییر). ۶. ↑ تربیت اخلاق، افضل السادات مشیری، چاپ اول، ۱۳۷۰، سازمان تبلیغات اسلامی، ص۲۱۶ (اقتباس).