فاصله زماني مناسب بين عقد و عروسي
فاصله زماني مناسب بين عقد و عروسي چقدر است؟ و پيامدهاي طولاني شدن اين دوران چيست؟
ازدواج سفري است كه دختر و پسر از همدلي آغاز نموده و با همراهي و همكاري هم آن را ادامه مي‌دهند و به سوي اتحاد و يكرنگي گام برمي‌دارند ، آن دو پس از عقد شرعي و محرميّت با كمال مسرّت و خوش دلي از انس و محبّت يكديگر و از گرماي وجود هم لذت مي‌برند .
دوران نامزدي از بهترين و شيرين‌ترين و سازنده‌ترين ايام زندگي است كه اگر با اين دوران با ظرافت و مهارت برخورد شود و به وظايف مخصوص آن عمل گردد عاملي مهم در بالندگي و استحكام دوره‌هاي بعديِ زندگي است.
لذا گذراندن اين دوران از جهات مختلفي مفيد مي‌باشد:
1 ـ دختري كه چندين سال در يك خانواده زندگي كرده و با آنان انس شديد دارد جدايي ناگهاني برايش سخت و دشوار است ، لذا در ايام نامزدي به مرور با يكديگر انس گرفته و آماده زندگي مشترك مي‌شود.
2 ـ در اين ايام دختر و پسر كه تاكنون وظايف سنگين زندگي را به دوش نگرفته‌اند خود را براي پذيرش مسؤوليت زندگي مهيّا مي‌سازند.
3 ـ در طول اين مدت آن‌ها موانع موجود بر سر راه زندگي مشترك را (هم‌چون تحصيل، سربازي) پشت سر گذاشته و در عين حال از لذت حضور يار و ياوري مهربان برخوردار مي‌شوند و خود را از گناهان و انحرافات حفظ مي‌كنند و هم‌چنين خانواده ها نيز فرصتي براي تهيه مقدمات عروسي خواهند داشت.
در اين ايام دختر و پسر مي‌توانند گام‌هاي مؤثري در جهت شناختِ اخلاق و روحيات يكديگر برداشته و به تفاهم پايدار برسند.(1)
بر اين اساس مدّت دوران نامزدي نيز تعيين مي‌شود، در اين دوران دختر و پسر بايد به انس و شناخت و تفاهم رسيده و احساس كنند كه ديگر آمادگي لازم را براي زندگي مشترك دارند زيرا زندگي همراه با برخي مشكلات و وظايف مخصوصِ خود است لذا كوتاه و يا طولاني بودن اين دوران به موقعيّت و نياز طرفين و خانواده برمي‌گردد، در صورتي كه وضعيت ويژه‌اي مانند ادامه تحصيلات و گذراندن سربازي و موارد ديگر… وجود نداشته باشد، دختر و پسر و خانواده‌هايشان آمادگي لازم را براي عروسي به دست آورده باشند، در حدود 6 – 9(2) ماه زمان مناسبي براي اين دوران مي‌باشد پس نبايد بسيار عجله كرد كه طرفين فرصت كافي روحي و رواني را نداشته و يا بسيار طولاني نمود كه دچار خستگي و دل زدگي شده و آثار نامطلوبي بر زندگي آن‌ها گذارد، كه از جمله آفات طولاني شدن ايام نامزدي موارد ذيل را مي‌توان نام برد:
1 ـ بهانه‌هاي دل: از آن‌جا كه دختر و پسر براي اولين بار با يكديگر صميمي شده و توجّه وافري به جنس مخالف نموده و در رفتار و كردار و جمال و كمال ديگري دقيق مي‌شوند شايد به نكاتي برخورد كنند كه سبب كاهشِ رغبت آنان گردد، در اين ايام بايد توجه داشت مقايسه همسر با ديگراني كه به طور گذرا و كوتاه با آنان برخورد مي‌كنيم ، درست نبوده و غور در رؤياها و خيال پردازي‌ها در اين نوع افكار بسيار خطرناك است و چه بسا اين مقايسه‌ها هوس را دامن زده و تنوّع را زنده مي‌كند و خرمن زندگي مشترك را مي‌سوزاند .
2 ـ خستگي و دلسردي: زماني كه دختر و پسر انس و شناخت لازم را نسبت به يكديگر پيدا نمايند، از لحاظ مسائل عاطفي و رواني و زناشويي نيازمند ارتباط بيشتر مي‌باشند لذا محدوديت و محروميت‌هاي زمان نامزدي، آنان را خسته و نگران نموده و آن شور و اشتياق اوليّه و آرامش خاطر را از بين مي‌برد، و اگر بخواهند به صميميتي بيشتر و به رفت و آمدهاي زيادتر بپردازند موجب ناراحتي خانواده‌ها مي‌شوند.
چه بسا در اين ميان حرف و حديث‌ها و كدورت‌هايي به وجود مي‌آيد كه شايد تأثير ناخوشايندي بر روحيه دختر و پسر گذاشته كه حتي اثرات آن در زندگي مشترك نيز ديده شود.(3)
در پايان لازم به ذكر است: براي رسيدن به تفاهم و زندگي سرشار از عشق و صفا خوب است در اين ايام با مطالعة كتب مفيد و سودمند پيرامون ازدواج و مسايل زناشويي اطلاعات خود را افزايش داده و هم‌چنين با محبّت و صداقت با هم رفتار نموده و به عواطف و احساسات يكديگر احترام گذارند، و با هديه و ملاقات‌هاي صميمانه انس با هم را تجربه كرده و پيرامون مسايل و آرزوهاي زندگي سخن گويند و از اهداف آينده با هم گفتگو كرده و براي آن طرح و برنامه‌ريزي كنند.
نكتة ديگر آن كه در اين ايام از آن‌جا كه دختر و پسر در خانواده‌هاي خود زندگي مي‌كنند بهتر است احترام دو خانواده را نگه داشته و تا حد امكان نظرات و آداب و رسوم آنان را با زيركي تمام تأمين نمايند.
پاورقی:
1. مظاهري، علي اكبر، جوانان و انتخاب همسر، قم. انتشارات پارسيان، چاپ ششم، ص 230 تا 235. رجوع شود به مقالة ارزنده‌اي هم از آقاي محمد آل اسحاق، روزنامة رسالت، شمارة 2102، تاريخ 1:2:72، ص 4.
2. مظاهري، علي اكبر، جوانان و انتخاب همسر، قم، انتشارات پارسيان، چاپ ششم، ص 230 تا 235. رجوع شود به مقالة ارزنده‌اي هم از آقاي محمد آل اسحاق، روزنامة رسالت، شمارة 2102، تاريخ 1:2:72، ص 4.
3. جوانان و انتخاب همسر، همان، ص 244 تا 258.