كيفيت خواندن نماز حاجت
كيفيت خواندن نماز حاجت را بيان فرماييد؟
نمازهاي حاجت دستورات متفاوتي دارد كه مختصرترين آنها اين است كه شخص با وضوي صحيح و لباس نظيف دو ركعت نماز با توجه بخواند و بعد از آن صلوات بفرستد و حاجت خود را بخواهد. نمازهاي مفصلتري هم در حواشي كليات مفاتيح الجنان ذكر شده است كه ميتوانيد مراجعه فرماييد. مثلاً يكي از آنها اين است كه «دو ركعت نماز» به نيت نماز حاجت بخواند و بعد از آن حمد و ثنا بگويد و چند صلوات بفرستد و بعد آيه آخر سوره حشر و شش آيه اول سوره حديد و دو آيه آل عمران يعني «قل اللهم مالك الملك… و شهد الله انه لا اله الا هو…» را بخواند و حاجت خود را بخواهد انشاء الله برآورده ميشود.
هم چنين در روايتي آمده است كه هرگاه حاجتي داشتي و سينهات از آن تنگ شده بود، دو ركعت نماز بخوان و وقتي كه سلام را گفتي سه مرتبه تكبير بگو و تسبيح حضرت فاطمه(س) را بخوان و سپس به سجده برو و صد مرتبه بگو: «يا مولاتي يا فاطمة اغيثيني»بعد طرف راست صورت را بر زمين بگذار و همين ذكر را صد مرتبه بگو. بعد در سجده هم همين ذكر را صد مرتبه بگو، بعد سمت چپ صورت را بر زمين بگذار و صد مرتبه بگو؛ بعد از آن مجدداً به سجده برو و صد و ده مرتبه بگو و حاجت خود را ياد كن. به درستي كه خداوند حاجتت را برآورده ميكند.
و نيز يكي از نمازها، نماز جعفر طيّار است كه با فضيلتترين وقت خواندن آن روز جمعه هنگام بالا آمدن آفتاب است. اين نماز چهار ركعت است (به صورت دو تا دو ركعتي). در هر ركعت آن، حمد و سوره و پس از آن پانزده مرتبه «سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اكبر» خوانده ميشود و همين تسبيح را ده مرتبه در ركوع و بعد از بلند شدن از ركوع ونيز ده مرتبه در سجده اول و ده مرتبه بعد از سر برداشتن از آن، ده مرتبه در سجده دوم و ده مرتبه بعد از سر برداشتن از آن گفته ميشود. (همين طور در سجده سوم و چهارم) اين نماز سوره مخصوصي ندارد؛ لكن افضل آن است كه در ركعت اول سوره «اذا زلزلت» و در ركعت دوم «و العاديات» و در ركعت سوم «اذا جاء نصر الله» و در ركعت چهارم «قل هو الله احد »خوانده شود.
شما چهار جمعه اين نماز را بخوانيد و در پايان هر مرتبه حاجات خود را از خداوند طلب كنيد.
گفتني است براي برآورده شدن حاجات، توجه به مضمون ذكر يونسيه «لا اله الاّ انت سبحانك انّي كنت من الظالمين» بسيار سفارش است؛ چرا كه بعد از اين ذكر بود كه خداوند فرمود: «فاستجبنا له و نجيّناة من الغم…». دو مطلب قابل دقت و توجه در اين ذكر هست، يكي حسن ظن به خداوند و دوم اعتقاد و اعتراف به بديها و نواقص خود انسان. ما بايد با تمام وجود باور كنيم كه خداوند غني، بينياز، كريم، جواد، مهربان و توانا است. پس از طرف او هيچ مانعي جهت برآوردن حاجات نيازمندان درگاهش وجود ندارد و در مقابل اين ما هستيم كه سراپا نقص و كاستي هستيم و خود را طلبكار خداوند ميدانيم؛ در حالي كه طلبي از او نداريم و هر آنچه را هم كه داريم از سر لطف و رحمت او است. پس همراه با خوشبيني به خداوند و توجه به كاستيهاي خويش و بدون حالت طلبكارانه، دست تضرّع به درگاه آن تواناي كريم بلند كنيد و از اصرار خسته نشويد. انشاءاللَّه حاجات شرعي خود را خواهيد گرفت.
البته زمانها و مكانها نيز در اين قضيه مؤثرند؛ مثلاً حرم معصومين(ع) و امامزادگان و نيز شبهاي قدر و جمعه و روز عرفه از مكانها و زمانهايي هستند كه در استجابت دعا تأثير فراواني دارند.
