منتخب احکام روزه
1- معیار در شغل بودن سفر عرف است و اگر در مواردی که شغل بودن از نظر عرف مشکوک باشد، نماز شکسته و روزه باطل است.
2- افرادی که به صورت شیفتی هر پانزده روز یک بار تردد میکنند (یعنی پانزده روز در محل ماموریت هستند و در آنجا تردد میکنند و پانزده روز در محل کار اگر سفر ماموریتی بنحوی استمرار دارد که عنوان سفر شغلی بر آن صدق کند مثلا پنج، شش ماه در این صورت در سفرهای شغلی رفت و برگشت و محل کار نمازشان تمام است البته باید توجه داشت که اگر در بین سفرها ده روز در یک محل بمانند هر چند بدون قصد باشد نماز در اولین سفر بعد از ده روز شکسته است.
3-اگر فردی به مدت کوتاهی مثلا دو ،ماه یک هفته در وطن و یک هفته در مأموریت باشد چون سفرهای شغلی او کم است و استمرار ندارد نمازش در مأموریت تمام نیست و باید شکسته بخواند.
4- تمام خواندن نماز با تحقق ،شرایط فقط در سفرها و مأموریتهای شغلی است اما در سفرهای غیر شغلی (شخصی و تفریحی هر چند زیاد باشد ولو به محل کار سفر کند نماز شکسته است
5-دوره های آموزشی سازمانی با وجود شرایط سفر شغلی حکم سفر شغلی را دارد و نماز در آن تمام است.
6- در سفر شغلی که نماز تمام و روزه صحیح است تفاوتی نمیکند مسیر یا نوع شغل یا وسیله ،سفر در سفرهای شغلی ثابت باشد با تغییر کند؛ مانند اینکه قبلاً به شهر قم برای شغل مسافرت میکرد و اکنون به اراک تردد دارد
احکام ماه رمضان مسافرت شغلی
7-برای تحقق سفر شغلی از نظر عرف با انجام اولین سفر ،کاری سفر شغلی صدق میکند ولازم نیست سفر دوم یا سوم انجام گیرد.
8-اگر قصد اشتغال به کاری را در مدت زمان قابل قبولی از نظر عرف داشته باشد ولو مانعی بعداً پیش آید و نتواند ادامه دهد سفر شغلی صدق کرده و نماز تمام است.
9- اگر فردی از طرف محل کارش دو سه مرتبه به شهر دیگری برای مأموریت برود و برگردد یعنی سفر وظیفه مستمر او نباشد در این صورت نمازش تمام نیست
10- اگر مکلف فقط یک بار به سفری که از جهت مدت و زمان طولانی است برای شغلش برود، مانند یک مسیر دریایی طولانی بعید نیست که عرف این سفر را شغل حساب کند، بنابر این نماز تمام است؛ هر چند قصد استمرار آن را نداشته باشد؛ یعنی یک سفر طولانی جایگزین قصد استمرار می شود.
11- کسی که در بخشی از سال سفر شغلی دارد و قصد و عزم او استمرار و انجام آن در هر سال است مانند رانندگی در یک یا دو ماه از تابستان سفرش حکم سفر شغلی را دارد و از سفر اول نمازش تمام است.
12- کسی که میخواهد فقط برای یک بار در بخشی از سال اشتغال به کاری داشته باشد و قصد استمرار آن را در سالهای آینده ندارد در صورتی که مدت اشتغال حداقل سه ماه به طور متعارف و مستمر باشد و فقط در ایامی که معمولاً تعطیل میکنند، تعطیل ،کند نمازش حتی در سفر اول تمام است ولی اگر مدت آن کوتاه باشد مثلاً یک ماه میخواهد این کار را انجام دهد، عرف به آن سفر شغلی نمیگوید و نمازش شکسته است
13-کسی که شغلش تردد به بیرون شهر به اندازه کمتر از مسافت شرعی است؛ مانند بعضی از رانندگان تاکسی، اگر اتفاقاً به مقدار مسافت شرعی برای همان شغل مسافرت کند سفر شغلی حساب نمی شود و نمازش قصر است
منبع
احکام سازمانی ، شماره 121، 1403/12/23
