من نماز نمی‌خوانم، چون خدا آدم را به خاطر گناهش به زمین فرستاد، پس ما چرا باید تقاصش را پس دهیم، این چه عدالتی است.
پاسخ:
اوّلا، به اعتقاد شیعه همه پیامبران الهی از جمله حضرت آدم علیه السلام معصوم هستند و هیچ گناهی از آنان صادر نمی‌شود و آنچه که ممکن است از آنان سر بزند ترک اولی[1] هست.
ثانیا، خداوند متعال از همان ابتدای خلقت حضرت آدم علیه السلام قصد داشت او را خلیفه خود در زمین قرار دهد و لذا به ملائکه فرمود: «وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ(بقره: 30)؛ و چون پروردگارت به فرشتگان گفت: من مي‌خواهم در زمين جانشينى بيافرينم گفتند: در آنجا مخلوقى پديد مىآورى كه تباهى كنند و خون‌ها بريزند؟ با اينكه ما تو را به پاكى مىستائيم و تقديس مىگوييم؟ گفت من چيزها مي‌دانم كه شما نمی‌دانيد». بنابر این چه حضرت آدم (ع) خطا می‌کرد یا خیر! در هر صورت به زمین هبوط می‌کرد و محل سکونت فرزندان او زمین بود.
ثالثا، در هیچ جای قرآن کریم و آموزه‌های دینی نیامده است که فلسفه وجوب نماز، خطای حضرت آدم (ع) و هبوط او به زمین بود.
رابعا، نماز مجازات نیست، بلکه راز و نیاز و رابطة عاشقانه بین خداوند متعال و بندگان اوست و یک امتیازی برای انسان محسوب می‌شود، اگر خداوند متعال می‌خواست به‌خاطر خطای حضرت آدم فرزندان او را مجازات کند، رابطه‌اش را با آنان قطع می‌کرد نه اینکه حکم به نماز کند. نماز نردبان رشد و ترقّی معنوی انسان است و وجوب آن از طرف خداوند متعال در واقع به این معناست که ای بندگانم! من شما را دوست دارم و می‌خواهم که به واسطه نماز با من ارتباط داشته و به یاد من باشید تا به آرامش برسید و از خطا و لغزش حفظ شوید؛ «و أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَر(عنکبوت: 45)؛ و نماز را برپا دار، كه نماز (انسان را) از زشتي‌ها و گناه باز مىدارد، و ياد خدا بزرگتر است». و نیز فرمود؛ « وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري(طه: 14)؛ و براى ياد كردن من نماز به پا كن».
[1] . اولی در لغت یعنی «شایسته‌تر، برتر» پس ترک اولی یعنی انجام ندادن آنچه شایسته‌تر است. این اصطلاح در علم کلام و در هنگام بحث از عصمت پیامبران و ائمه(ع) به کار می‌رود و منظور از آن، این است که انسان میان دو کار که یکی خوب است و دیگری خوب‌تر، کار خوب را انجام دهد و کار خوب‌تر را ترک کند؛ ر.ک: دانشنامه مجازی اهل بیت(ویکی شیعه)، ترک اولی، قابل دسترسی در:
http://fa.wikishia.net/view/%D8%AA%D8%B1%DA%A9_%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C.
