سؤال: بنده متأهلم و به یک خانم مجردی علاقهمندم، یعنی از نوجوانی عاشقش بودهام، اما قدر الهی اینگونه بود که در ایام تجرد، بهم نرسیم. حال سؤال بنده این است آیا وی میتواند خود را بدون حضور شاهدان به بنده هبه کند و خود را نذر بنده نماید؟
با توجه به اینکه این مسأله برای پیامبر(ص) نیز بوده است و کسانی خود را به ایشان هبه نمودهاند و وی نیز قبول فرموده است. شنیدهام و خواندهام از دیدگاه حنفیه بلا اشکال است، نظر شما چیست؟ لطفاً مستند جواب دهید؟
جواب: این نوع هبه ویژهی پیامبر(ص) است. خداوند در سورهی احزاب آیهی50 میفرماید: (وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِين) یعنی «و زنی مؤمن را (حلال کردیم)، اگر او خود را به پیامبر هبه کرد (و) اگر پیامبر خداست که با او ازدواج کند. این ویژهی توست نه (سایر) مؤمنان.» در این آیه تحریم شده که این حکم ویژهی پیامبر(ص) است. در حالی که سایر مذاهب عقد ازدواج را با لفظ هبه درست نمیدانند، مذهب حنفی آن را با این لفظ درست میداند، ولی اگر مهریه تعیین نکردند، مهرالمثل واجب میشود و حضوردو شاهد نیز لازم است. آنچه در سؤال به مذهب حنفی نسبت داده شده، درست نیست و مذهب حنفی «انعقاد ازدواج با لفظ هبه با سایر مذاهب فرق دارد و در عین حال دو شرط دیگر، یعنی مهریه و حضور دو شاهد را لازم میداند. البته رضایت ولی زن را شرط نمیداند.»
منبع : به نقل از سایت شفقنا برگرفته از پاسخ های فقهی سایت جماعت دعوت واصلاح