سوال:خداوند در آيه ى شريفه مى فرمايد: ( والّذين يدعون من دون الله لا يخلقون شيئاً وهم يخلقون ) ([ابراهيم:4. ]) و در آيه ى ديگر مى فرمايد: ( والذين اتخذوا من دونه أولياء ما نعبدهم إلاّ ليقربونا إلى الله زلفى ) ( [ نحل/20]) ، آيا واسطه قرار دادن ائمه، بااين آيات منافات ندارد؟
جواب:: جمله «يدعون» در آيه ( والّذين يدعون من دون الله ) به معناى «يعبدون» است، نه به معناى دعوت و خواندن. بنابراين، آيه درباره ى مشركان است كه بت ها را عبادت مى كردند و خداوند در مقام انتقاد از انديشه آنان مى فرمايد: ( والّذين يدعون من دون الله لا يخلقون شيئاً ) ; يعنى كسانى را كه جز خدا مى پرستيد آفريننده ى چيزى نيستند، بنابراين، آيه ارتباطى به درخواست حاجت از پيامبر و امام ندارد، زيرا درخواست حاجت عبادت نيست. به گواه اين كه از زنده نيز درخواست انجام كار مى كنيم و اگر درخواست حاجت از «ميت» شرك باشد، بايد از زنده نيز شرك محسوب شود.
مضمون آيه ى دوم اين است كه آنها مدعى بودند عبادت بتان فقط و فقط براى اين است كه از طريق عبادت آنها مى توان به خدا نزديك شد. درباره اين آيه بايد گفت: اوّلاً: احدى از مسلمانان، نبىّ وامام را عبادت نمى كند تا كار او مثل كار مشركان باشد;اين يك تفاوت ثانياً: ذيل آيه حاكى است كه اينها در اين ادعا(پرستش بتها فقط براى تقرب جويى به خدا است) دروغگو بودند، بلكه آنها را مؤثر در زندگى خود مى دانستند. آنها بت ها را مايه عزت ( ليكون لهم عزّاً ) ( [زمر/30) ومايه نصرت در جنگ ( واتخذوا من دون الله آلهة لعلهم ينصرون ) ( [سوره مريم/81]) مى دانستند و در آخر آيه به دروغگو بودن در اين ادعا اشاره مى كند و مى فرمايد: ( انّ الله لا يهدى من هو كاذب كفار ) . ( [لطفاً براى توضيح بيشتر به كتاب آيين وهابيت، 2. وهايت مبانى فكرى و كارنامه عملى، مراجعه كنيد.])
