س:واقع بینی حضرت فاطمه(س)چگونه است؟
ج: فاطمه (س) واقع بين است ولى هدفگرا، وضع و شرايط موجود را دائماً مى بيند ولى تسليم آن نيست، دائماً سرگرم ارزيابى از آن است و مى كوشد فرجام امور را بنگرد، گاهى درشرايط حاد زندگى اين انديشه براى او پديد مى آمد كه احساسات درونى خود را يكباره بيرون بريزد و عقده دل را كه ترس از گلوگيرى آن داشت رفع كند ولى فرمان عقل و تابعيت حكومت الله، او را از اين اقدام مانع بود .
او واقعيتها را مى ديد ولى در زندگى خود هدف خويش را تعقيب مى كرد، كارى كه انجام مى داد از روى هوى و هوس نبود. رسول خدا (ص) درباره اش فرموده بود: اين دختر كارى نمى كند كه خدا آن را دوست نداشته باشد و در مراحل خواهش و تمنايش بجایى رسيده كه او آنچه را كه خدا خواسته است مى خواهد (مصداق و ما يشاؤون الا ان يشاء الله رب العالمين) .
عامل تنظيم رابطه اش با خود، با خداى و با ديگران عقل است و خرد، نه چيزى ديگر، او مصالح و منابع اسلام را ملاك قرار مى دهد نه جنبه هاى شخصى حيات را. در هر اقدامى كه مى خواهد انجام دهد نخست از خود مى پرسد آيا خداى هم بدان رضايت دارد يا نه؟. به على (ع) شفقت دارد و شايد در دل اين احساس براى زنان پديد آيد كه اگر همسرش به جبهه رود كشته شود و قلباً ناراضى از حركت او باشند. اما فاطمه (س) مى داند تا خداى نخواهد كسى كشته نمى شود و جایى را كه خداى بخواهد جاى سخنى نيست. پس نبايد از حضور على (ع) در جبهه نگران باشد و او نگران نبود.
