چرا معجزات فقط در زمان های گذشته رخ می داد و چرا امروزه معجزهای رخ نمیدهد تا مردم ایمان بیاورند؟
پاسخ:
اولا، کاربرد معجزه برای اثبات صدق ادعای نبی در نبوت است؛ به این معنا که، وقتی انسانی با سوابق روشن و پاک ادعایی میکند مبنی بر اینکه ارتباط با غیب دارد و خبرهایی را از غیب میگیرد و مأمور هدایت انسانهاست، تودۀ مردم برای باور ادعای او خواستار امری غیرمتعارف میشوند تا بتوانند تأییدکنندۀ ادعای غیرمتعارف او (ارتباط با غیب و دریافت خبر ازآنجا) باشد؛ چراکه ارتباط با غیب برای مردم امری خارقالعاده است.
حقیقت اعجاز این است که مدّعی نبوت، عمل خارقالعادهای را انجام دهد و دیگران را برای انجام مانند آن دعوت کند. اما از آوردن مانند آن عاجز و ناتوان باشند؛[1] بنابراین، چون بعد از بعثت ختمیمرتبت پروندۀ نبوت برای همیشه بستهشده و دیگر نبی معجزهگری نمیآید معجزه نیز صورت نخواهد گرفت، ولی قرآن مجید معجزۀ همیشه زنده است. اکنون مردم را به هماوردی (تحدّی) فراخواند؛ تاجاییکه حاضر شد کافران تنها یک سوره بیاورند و از تمام جهانیان برای ساختن سوره کمک بگیرند.[2] چهاردهقرن است که این ندا در گوش جهانیان طنینانداز است، ولی کسی نتوانسته است در صحنۀ مبارزه گام بگذارد و یا موفق شود. [3]
باتوجه به مطالب فوق، اعجاز «قرآن» از هر نظر به روز و متناسب با زمان، ازجمله زمان معاصر است. دیگر معجزه ای غیر از قرآن در عصر حاضر رخ نخواهد داد، چون معجزهگری وجود ندارد.
دوما، معجزه بهمعنای عاجزکننده است. معجزه در اصطلاح، به عملی گفته می شود که پیامبر یا امام در مقام اثبات ادعای نبوت یا امامت انجام میدهدو دیگران از انجام آن عاجز هستند.
امام صادق (ع) فرمودند: خداوند معجزه را در اختیار نبی و امام قرار داد تا دلیل باشد بر صدق ادّعای وی که میگوید: از جانب خدا میباشم. معجزۀ آیت الهی است که جز بهدست پیامبران و حجتهای خود روی زمین نسپارد تا بدینوسیله راستی راستگو و دروغ دروغگو ثابت گردد.[4]
باید توجه داشت که افراد عادی از انجام معجزه عاجزند، اما شما میتوانید برای اطمینان قلب هماکنون معجزۀ پیامبر را ببینید؛ زیرا قرآنکریم معجزۀ زندۀ پیامبر است و هماکنون نیز اعجاز و معجزه است.
پیامبر اسلام نبوت خویش را با آوردن این کتاب آسمانی اعلان نموده و جهانیان را به مقابله با آن دعوت کرد. باوجود تحدی آشکار و قاطع قرآن، هیچکس نتوانست در عصر بعثت مانند آن را بیاورد.
امروز نیز پس از گذشت قرنها، قرآن همچنان تحدی خود را اعلان کرده و میگوید: «قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَی أَنْ یأْتُوا بِمِثْلِ هَٰذَا الْقُرْآنِ لَا یأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا؛[5] بگو اگر انس و جن دور هم گرد آیند که کتابی مانند قرآن بیاورند، نمیتوانند نظیر آن را بیاورند، هرچند برخی از آنان به برخی دیگر یاری رسانند.»
پس، قرآن از هر نظر اعجازش به روز و متناسب با زمان، ازجمله زمان معاصر، است و همانطورکه در صدر اسلام کسی توان مقابله با قرآن را نداشته است، حال نیز چنین است؛ درنتیجه، قرآن معجزۀ جاویدان الهی برای همیشۀ تاریخ است.
[1]. جعفر سبحانی، الهیات و معارف اسلامی، قم، توحید، 1374، ص 262
[2]. سوره بقره، آیۀ 23
[3]. محمدتقی شریعتی، تفسیر نوین، تهران، دارالکتب لاسلامیه، 1364، ص 52
[4] . بحارالانوار، ج 11، ص 71
[5] . سوره اسراء، آیه 88
