at
اصل اشک ریختن و گریه کردن در کجای قرآن آمده است؟
گاهی می پرسند اصل و اساس اشک ریختن پایه و اساسی نداره و مد نظر قرآن هم نبوده، در جواب به این نوع عقیده خوبست به برخی از آیات قرآن در این باره توجه کنیم:
آياتي كه به چشمان گريان اشاره مي كند:
فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلا وَلْيَبْكُوا كَثِيراً جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ التوبه (9): 82
پس كم بخندند و بسيار گريه كنند.
در آيه فوق خداوند به عملي امر مي فرمايد كه اگر خداوند به آن رضايت نمي داشت آن را مورد امر قرار نمي داد.
خداوند متعال در مدح أنبياء خود اين گونه مي فرمايد:
إِذَا تُتْلَي عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَنِ خَرُّوا سُجَّداً وَبُكِيّاً مريم (19): 58
چون آيات خدا بر آنها خوانده مي شد سجده كنان و گريه كنان مي افتادند.
خداوند تعالي در صفات كساني كه موهبت علم به آن ها عنايت شده است اين گونه مي فرمايد:
وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعاً الإسراء (17): 109
مي افتند بر چانه ها، مي گريند و بر خشوع آنها مي افزايد.
و يا خداوند سبحان در توصيف مؤمنان به هنگام نزول آيات قرآن اين گونه مي فرمايد:
تَرَي أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنْ الدَّمْعِ المائده (5): 83
مي بيني كه چشمشان پر از اشك مي گردد.
بنابراین در قرآن كريم گريه و اشك ك نه تنها مذموم شمرده نشده است، بلكه مورد مدح و ستايش پروردگار قرار گرفته است، زيرا از فطريّات بشر و جزئي از شخصيّت مثبت انسان محسوب مي شود.
