خودسازی و خداشناسی
آیا بین خودشناسی و خداشناسی ارتباطی هست؟
پاسخ:
شناخت خدا یعنی چه؟
به این پاسخ ها دقت کنید:
شناخت خدا یعنی بدانم من و همه عالم را خدا آفریده است.
یعنی ویژگی های خدا را بشناسم
و در نهایت یعنی با عشق و افتخار تسلیم او شوم
بله هر سه درست است؛
به این جمله توجه کنید: من دوست دارم میزان علم و مهربانی و صداقت شما را بدانم؟
راهش چیست؟
راهش آن است که به کارهای شما توجه کنم
برای شناخت خدا هم لازم است به کارهای او توجه کنیم
آفریدن من و تو و دیگران همه کار خداست و اگر در این کار توجه کنیم خدا را خواهیم شناخت
قرآن می فرماید: سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم … ما نشانه هایی خود را برای آن که بدانند خدا حقیقت است در سراسر جهان و در وجود خود انسان ها قرار دادیم. (سوره فصلت، آیه 53).
پیامبر (ص) نیز فرمودند: من عرف نفسه فقد عرف ربه: کسی که خود را بشناسید خدا را شناخته است.
یا فرمودند: لا تَجْهَلْ نَفْسَكَ، فَإنَّ الجاهِلَ مَعْرِفَةَ نَفْسِهِ جاهِلٌ بِكُلِّ شَىْءٍ: در شناخت خود جاهل مباش، کسی که نسبت به شناخت خود جاهل باشد به همه عالم جاهل می شود.
در حقیقت بزرگترین حجاب و مانع ما برای شناخت خدا خود ما هستیم،
چطور؟؟
ما خواسته های خود را می شناسیم و برای رسیدن به آن تلاش می کنیم، غذا، خواب، ثروت، خانه و … درست نقطۀ مقابل ما انسان‌هایی بودند که همه این ها را داشتند و از همه گذشتند، چرا؟ آیا این انسان‌ها به نیازهای خود توجه نداشتند؟ قطعا داشتند اما فهمیده بودند نیاز واقعی آنان رضایت و عشق پروردگار است نه این موارد
حالا برسیم به جواب سوال قبل: وقتی انسان نیازهای خود را سطحی تعریف کند و در این تعریف غوطه‌ور شود نمی‌تواند فراتر از آن را ببیند، بنابراین شناخت اشتباه از خود حجاب و مانع برای دریافت آن نیازهای واقعی می‌گردد.
حجابِ چهرهٔ جان می‌شود غبارِ تنم
خوشا دَمی که از آن چهره پرده برفکنم
خلاصه آن که اگر انسان خود واقعیش را شناخت به درستی آفریدگار آن را هم می‌شناد و اگر خود را کم دید با خود می‌گوید معلوم است او که مرا آفریده هم هنری نداشته است.
