دعای علقمه
*سلام علیکم.میشه لطف کنیدازبرکات دعای علقمه بگیدودرچه مواقعی سفارش شده؟
با سلام دوست عزیز علقمه بن محمد از یاران و اصحاب امام باقر (ع) است که دعای مشهور علقمه منسوب به وی میباشددعای پر ارج و قیمتی است که بعد از زیارت عاشورا خوانده میشودو نقل آن چنین است که صفوان(از اصحاب امام صادق (ع)) گفت که وارد شدم با سید خودم حضرت صادق علیه السلام به این مکان پس بجا آورد مثل آنچه را که ما بجا آوردیم(زیارت امام حسین ) در زیارت و دعا کرد به این دعا(علقمه) هنگام وداع بعد از اینکه دو رکعت نماز زیارت خواندیم آنگاه حضرت صادق علیه السلام به من فرمود:
>صفوان همیشه مواظب باش که این زیارت را بخوانی و این دعا را(علقمه) وعمل کن به آن پس بدرستیکه من ضامنم بر خدا براى هر که زیارت کندحسین(ع) را وبخواند این دعا را (علقمه) از راه نزدیک یا راه دور بداند که :
زیارتش مقبول شود
و سعیش مشکور
و سلامش به آن حضرت برسد
و محجوب نماند
و حاجت او قضا شود از جانب خداى تعالى به هر مرتبه که خواهد برسد
و او را نومید برنگرداند.
> سپس امام صادق فرمود: اى صفوان یافتم این زیارت را به این مضمون از پدرم و پدرم از پدرش على بن الحسین علیهم السلام به همین مضمون و او از حسین علیه السلام به همین مضمون و حسین علیه السلام از برادرش حسن علیه السلام به همین مضمون و حسن از پدرش امیر المؤمنین علیه السلام با همین مضمون و امیر المؤمنین علیه السلام از رسول خدا صلى الله علیه و آله با همین مضمون و رسول خدا صلى الله علیه و آله از جبرئیل با همین مضمون و جبرئیل از خداى تعالى با همین مضمون و به تحقیق که خداوند عز و جل قسم خورده به ذات مقدس خود که
هر که زیارت کند حسین علیه السلام را به این زیارت از نزدیک یا دور و دعا کند به این دعا(علقمه)
قبول مى کنم از او زیارت او را
حوائجش را میپذیرم هر قدر که باشد
و آن دعا چنین است :
” بسم الله الرحمن الرحیم ..”
> یا الله یا الله یا الله یا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ یا كَاشِفَ كُرَبِ الْمَكْرُوبِینَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ [وَ] یا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَی مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ [وَ] یا مَنْ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ [وَ] یا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفِقِ الْمُبِینِ [وَ] یا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى [وَ] یا مَنْ یعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْینِ وَ مَا تُخْفِی الصُّدُورُ [وَ] یا مَنْ لا یخْفَى عَلَیهِ خَافِیةٌ یا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَیهِ الْأَصْوَاتُ [وَ] یا مَنْ لا تُغَلِّطُهُ [تُغَلِّظُهُ] الْحَاجَاتُ [وَ] یا مَنْ لا یبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ یا مُدْرِكَ كُلِّ فَوْتٍ [وَ] یا جَامِعَ كُلِّ شَمْلٍ [وَ] یا بَارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ یا مَنْ هُوَ كُلَّ یوْمٍ فِی شَأْنٍ یا قَاضِی الْحَاجَاتِ یا مُنَفِّسَ الْكُرُبَاتِ یا مُعْطِی السُّؤْلاتِ یا وَلِی الرَّغَبَاتِ،
> اى خدا، اى خدا، اى پاسخدهنده خواسته بیچارگان، اى برطرف كننده اندوه اندوهگینان، اى فریادرس داخواهان، اى دادرس دادجویان، اى آنكه به من از رگ گردن نزدیك است، اى آنكه میان شخص و دلش پرده مىشود، اى آنكه بر دیدگاه برتر است، و بر سپهبد روش، اى آنكه بخشنده و مهربان است، و بر حكومت كشور هستى استیلا دارد، اى آنكه خیانت چشمها، و آنچه را سینهها پنهان كنند مىداند، اى آنكه هیچ پوشیدهاى بر او مخفى نیست، اى آنكه صداها بر او مشتبه نشود، اى آنكه نیازمندیها، او را به اشتباه نیندازند اى آنكه اصرار اصراركنندگان او را به ستون نیاورد، اى دریابنده هر از دست رفته، اى گردآورنده هر پراكنده، اى آفریننده جانها پس از مرگ، اى آنكه هر روز در كارى است، اى برآورنده حاجات، اى بیرون آورنده غمها از دلها، اى بخشنده خواهشها، اى سرپرست رغبتها،
> یا كَافِی الْمُهِمَّاتِ یا مَنْ یكْفِی مِنْ كُلِّ شَیءٍ وَ لا یكْفِی مِنْهُ شَیءٌ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیینَ وَ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِیكَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ فَإِنِّی بِهِمْ أَتَوَجَّهُ إِلَیكَ فِی مَقَامِی هَذَا وَ بِهِمْ أَتَوَسَّلُ وَ بِهِمْ أَتَشَفَّعُ إِلَیكَ وَ بِحَقِّهِمْ أَسْأَلُكَ وَ أُقْسِمُ وَ أَعْزِمُ عَلَیكَ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِی لَهُمْ عِنْدَكَ وَ بِالْقَدْرِ الَّذِی لَهُمْ عِنْدَكَ وَ بِالَّذِی فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ وَ بِاسْمِكَ الَّذِی جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ وَ بِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعَالَمِینَ وَ بِهِ أَبَنْتَهُمْ وَ أَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعَالَمِینَ حَتَّى فَاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعَالَمِینَ جَمِیعا أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّی عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّی غَمِّی وَ هَمِّی وَ كَرْبِی وَ تَكْفِینِی الْمُهِمَّ مِنْ أُمُورِی وَ تَقْضِی عَنِّی دَینِی وَ تُجِیرَنِی مِنَ الْفَقْرِ وَ تُجِیرَنِی مِنَ الْفَاقَةِ وَ تُغْنِینِی عَنِ الْمَسْأَلَةِ إِلَى الْمَخْلُوقِینَ،
>
> اى كفایت كننده امور مهمّ، اى آنكه از هرچیز كفایت كند، و كفایت نكند از او چیزى در آسمانها و زمین، از تو درخواست مىكنم به حق محمّد خاتم پیامبران، و على امیر مؤمنان و به حق فاطمه دختر پیامبرت، و به حق حسین و حسین، من در اینجایگاه به وسیله آنان به تو توجه مىكنم و به ایشان متوسّل مىشوم، و به آنان به درگاه شفاعت مىخواهم، و به حق آنان از تو درخواست مىكنم و سوگند مىخورم و تو را سوگند مىدهم و به شأنى كه براى آنان نزد توست، و به حق قدرى كه براى آنان پیش تو است، و به آنچه آنان را بر جهانیان برترى دادى، و به حق نامت كه آن را نزد آنان قرار دادى، و از میان جهانیان، آنان را به آن نام اختصاص دادى، و به آن نام وجودشان و فضلشان را از فضل جهانیان آشكار نمودى، تا فضل آنان بر فضل همه جهانیان برترى گرفت، از تو مىخواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و غم و نگرانى و گرفتاریم را برطرف كنى، و مرا از مهمّ امورم كفایت نمایى و قرضم را ادا كنى، و از تهیدستى و درماندگى پناهم دهى، و از درخواست نمودن از مخلوقات بىنیازم نمایى،
> وَ تَكْفِینِی هَمَّ مَنْ أَخَافُ هَمَّهُ وَ عُسْرَ مَنْ أَخَافُ عُسْرَهُ وَ حُزُونَةَ مَنْ أَخَافُ حُزُونَتَهُ وَ شَرَّ مَنْ [مَا] أَخَافُ شَرَّهُ وَ مَكْرَ مَنْ أَخَافُ مَكْرَهُ وَ بَغْی مَنْ أَخَافُ بَغْیهُ وَ جَوْرَ مَنْ أَخَافُ جَوْرَهُ وَ سُلْطَانَ مَنْ أَخَافُ سُلْطَانَهُ وَ كَیدَ مَنْ أَخَافُ كَیدَهُ وَ مَقْدُرَةَ مَنْ أَخَافُ [بَلاءَ] مَقْدُرَتَهُ عَلَی وَ تَرُدَّ عَنِّی كَیدَ الْكَیدَةِ وَ مَكْرَ الْمَكَرَةِ اللهمَّ مَنْ أَرَادَنِی فَأَرِدْهُ وَ مَنْ كَادَنِی فَكِدْهُ وَ اصْرِفْ عَنِّی كَیدَهُ وَ مَكْرَهُ وَ بَأْسَهُ وَ أَمَانِیهُ وَ امْنَعْهُ عَنِّی كَیفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ اللهمَّ اشْغَلْهُ عَنِّی بِفَقْرٍ لا تَجْبُرُهُ وَ بِبَلاءٍ لا تَسْتُرُهُ وَ بِفَاقَةٍ لا تَسُدُّهَا وَ بِسُقْمٍ لا تُعَافِیهِ وَ ذُلٍّ لا تُعِزُّهُ وَ بِمَسْكَنَةٍ لا تَجْبُرُهَا اللهمَّ اضْرِبْ بِالذُّلِّ نَصْبَ عَینَیهِ وَ أَدْخِلْ عَلَیهِ الْفَقْرَ فِی مَنْزِلِهِ،
> و از من كفایت كنى اندوه كسى را كه از اندوهش مىترسم، و دشوارى كسى را كه از دشوارى هراس دارم، و ناهموارى كسى را كه از ناهمواریش بیم دارم، و شر كسىكه از شرش مىترسم، و فریب كسىكه از فریبش وحشت دارم، و تجاوز كسىكه از تجاوزش بیم دارم، و بىعدالتى كسىكه از بىعدالتىاش مىترسم، و سلطه كسىكه از سلطه كسىكه از سلطهاش وحشت دارم، و نقشه كسىكه از نقشهاش بیم دارم، و قدرت كسىكه از قدرتش به خود مىترسم، و از تو مىخواهم كه بداندیشى بداندیشان مكر مكّاران را امن بگردانى خدایا هركه قصد من كرده قصدش كن، و هركه درباره من بداندیشى كرد، در حقش بداندیشى كن، و از من حیله و نیرنگ و نیرو و آرزویش را بازگردان، و او را از من بازدار هرگونه كه خواهى، و هر كجا كه خواهى، خدایا او را از من سرگرم كن به فقرى كه جبرانش نكنى، و به بلایى كه نپوشانىاش، و به نیازى كه سدّش نكنى، و به دردى كه عافیتش ندهى، و ذلّتى كه عزیزش ننمایى، و مسكنتى كه جبرانش نفرمایى.خدایا بزن خوارى كه در برابر دو چشمش، و وارد كن تهیدستى را بر او در منزلش،
> وَ الْعِلَّةَ وَ السُّقْمَ فِی بَدَنِهِ حَتَّى تَشْغَلَهُ عَنِّی بِشُغْلٍ شَاغِلٍ لا فَرَاغَ لَهُ وَ أَنْسِهِ ذِكْرِی كَمَا أَنْسَیتَهُ ذِكْرَكَ وَ خُذْ عَنِّی بِسَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ لِسَانِهِ وَ یدِهِ وَ رِجْلِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَمِیعِ جَوَارِحِهِ وَ أَدْخِلْ عَلَیهِ فِی جَمِیعِ ذَلِكَ السُّقْمَ وَ لا تَشْفِهِ حَتَّى تَجْعَلَ ذَلِكَ لَهُ شُغْلا شَاغِلا بِهِ عَنِّی وَ عَنْ ذِكْرِی وَ اكْفِنِی یا كَافِی مَا لا یكْفِی سِوَاكَ فَإِنَّكَ الْكَافِی لا كَافِی سِوَاكَ وَ مُفَرِّجٌ لا مُفَرِّجَ سِوَاكَ وَ مُغِیثٌ لا مُغِیثَ سِوَاكَ وَ جَارٌ لا جَارَ سِوَاكَ خَابَ مَنْ كَانَ جَارُهُ سِوَاكَ وَ مُغِیثُهُ سِوَاكَ وَ مَفْزَعُهُ إِلَى سِوَاكَ وَ مَهْرَبُهُ [إِلَى سِوَاكَ] وَ مَلْجَؤُهُ إِلَى غَیرِكَ [سِوَاكَ] وَ مَنْجَاهُ مِنْ مَخْلُوقٍ غَیرِكَ فَأَنْتَ ثِقَتِی وَ رَجَائِی وَ مَفْزَعِی وَ مَهْرَبِی وَ مَلْجَئِی وَ مَنْجَای،
و بیمارى و درد را در بدنش، تا او را از من سرگرم كنندهاى كه فراغتى برایش نباشد، و یاد مرا از یادش ببر، همچنانكه یاد خودت را از یادش بردى و نگاهدار از من گوش و چشم و زبان و دست و پا و قلب و همه اعضایش را، و در همه آنها بر او بیمارى وارد كن، و شفایش مده، تا آن را قرار دهى براى او سرگرمى سرگرمكنندهاى، از من و یاد من، و كفایت كن اى كفایت كننده، آنچه را كه غیر تو كفایت نكند، به درستى كه تویى كفایت كنندهاى كه كفایت كنندهاى جز تو نیست، و گشایندهاى جز تو نیست، و پناهدهندهاى جز تو نیست نومید گشت كسىكه پناهدهندهاش جز تو، و فریادرسش جز تو، و پناهگاهش جز تو، و گریزگاهش جز تو، و ملجأش جز تو، و جاى نجاتش از مخلوق غیر توست، پس تویى آرامش و امیدم، و پناهگاه و گریزگاهم و ملجأ و جاى نجاتم،
فَبِكَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِكَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَتَوَجَّهُ إِلَیكَ وَ أَتَوَسَّلُ وَ أَتَشَفَّعُ فَأَسْأَلُكَ یا الله یا الله یا الله فَلَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الشُّكْرُ وَ إِلَیكَ الْمُشْتَكَى وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ فَأَسْأَلُكَ یا الله یا الله یا الله بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ تُصَلِّی عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّی غَمِّی وَ هَمِّی وَ كَرْبِی فِی مَقَامِی هَذَا كَمَا كَشَفْتَ عَنْ نَبِیكَ هَمَّهُ وَ غَمَّهُ وَ كَرْبَهُ وَ كَفَیتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ فَاكْشِفْ عَنِّی كَمَا كَشَفْتَ عَنْهُ وَ فَرِّجْ عَنِّی كَمَا فَرَّجْتَ عَنْهُ وَ اكْفِنِی كَمَا كَفَیتَهُ [وَ اصْرِفْ عَنِّی] هَوْلَ مَا أَخَافُ هَوْلَهُ وَ مَئُونَةَ مَا أَخَافُ مَئُونَتَهُ وَ هَمَّ مَا أَخَافُ هَمَّهُ بِلا مَئُونَةٍ عَلَى نَفْسِی مِنْ ذَلِكَ وَ اصْرِفْنِی بِقَضَاءِ حَوَائِجِی وَ كِفَایةِ مَا أَهَمَّنِی هَمُّهُ مِنْ أَمْرِ آخِرَتِی وَ دُنْیای یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ [وَ یا أَبَا عَبْدِ الله] عَلَیكَ [عَلَیكُمَا] مِنِّی سَلامُ الله أَبَدا [مَا بَقِیتُ] وَ بَقِی اللَّیلُ وَ النَّهَارُ،
به تو گشایش میخواهم، و به تو رستگارى مىجویم، و به محمّد و خاندان محمّد سوى تو رو مىكنم، و متوسّل مىشوم، و شفاعت مىخواهم، اى خدا، اى خدا، اى خدا، سپاس و شكر تو راست، شكایت تنها به سوى توست، و تویى كه به یارى خواستهشدهاى، از تو مىخواهم اى خدا، اى خدا، اى خدا، به حق محمّد و خاندان محمّد، كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و غم و نگرانى و اندوه شدید مرا در این حالت برطرف كنى، همچنانكه از پیامبرت نگرانى و غم و اندوه را برطرف نمودى، و او را از هراس دشمنش كفایت كردى از من برطرف كن همچنانكه از او برطرف نمودى، و از من بگشاى همچنانكه از او گشودى، و مرا كفایت كن همچنانكه او را كفایت كردى از من برگردان هراس آنچه را كه از هراسش مىترسم، و هزینه آنچه را كه از هزینهاش مىترسم، و نگرانى آنچه را كه از نگرانىاش بیم دارم، بدون هیچ زحمتى از این بابت بر هستىام، و مرا بازگردان به برآوردن حاجاتم، و كفایت آنچه مرا نگران كرده، نگرانىاش از كار آخرت و دنیایم، اى امیر مومنان و اى ابا عبد الله، بر شما از جانب من سلام خدا همیشه تا هستم و تا شب و روز هست،
وَ لا جَعَلَهُ الله آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیارَتِكُمَا وَ لا فَرَّقَ الله بَینِی وَ بَینَكُمَا اللهمَّ أَحْینِی حَیاةَ مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّیتِهِ وَ أَمِتْنِی مَمَاتَهُمْ وَ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّتِهِمْ وَ احْشُرْنِی فِی زُمْرَتِهِمْ وَ لا تُفَرِّقْ بَینِی وَ بَینَهُمْ طَرْفَةَ عَینٍ أَبَدا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ یا اَبا عَبدِ الله أَتَیتُكُمَا زَائِرا وَ مُتَوَسِّلا إِلَى الله رَبِّی وَ رَبِّكُمَا وَ مُتَوَجِّها إِلَیهِ بِكُمَا وَ مُسْتَشْفِعا [بِكُمَا] إِلَى الله [تَعَالَى] فِی حَاجَتِی هَذِهِ فَاشْفَعَا لِی فَإِنَّ لَكُمَا عِنْدَ الله الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ وَ الْجَاهَ الْوَجِیهَ وَ الْمَنْزِلَ الرَّفِیعَ وَ الْوَسِیلَةَ إِنِّی أَنْقَلِبُ عَنْكُمَا مُنْتَظِرا لِتَنَجُّزِ الْحَاجَةِ وَ قَضَائِهَا وَ نَجَاحِهَا مِنَ الله بِشَفَاعَتِكُمَا لِی إِلَى الله فِی ذَلِكَ فَلا أَخِیبُ وَ لا یكُونُ مُنْقَلَبِی مُنْقَلَبا خَائِبا خَاسِرا بَلْ یكُونُ مُنْقَلَبِی مُنْقَلَبا رَاجِحا [رَاجِیا] مُفْلِحا مُنْجِحا مُسْتَجَابا بِقَضَاءِ جَمِیعِ حَوَائِجِی [الْحَوَائِجِ] وَ تَشَفَّعَا لِی إِلَى الله انْقَلَبْتُ عَلَى مَا شَاءَ الله ،
و خدا این زیارت را آخرین بار از زیارت شما قرار ندهد، و بین من و شما جدایى نیندازد، خدایا زنده بدار مرا چون زندگى محمّد و فرزندان او، و بمیران مرا چون مرگ آنان، و جانم را بگیر بر آیین ایشان، و محشور كن مرا در زمره آنان، و بین من و ایشان هیچگاه جدایى مینداز، حتى به اندازه چشم برهمزدنى در دنیا و آخرت. اى امیر مؤمنان، و اى ابا عبد الله، به خاطر زیارتتان به جانب شما آمدم، و به خداى پروردگارم و پروردگارتان متوسّلم، و به وسیله شما متوجّه به سوى اویم، و به پیشگاه خدا به وسیله شما درباره این حاجتم خواستا شفاعتم، پس شما براى من شفاعت كنید، كه براى شما نزد خدا مقام ستوده و منزلتى آبرومند و جایگاهى بلند و وسیله است، من از نزد شما باز مىگردم، درحالىكه چشم به راه تحقق حاجت، و برآمدن و به انجام رسیدنش، از جانب خدا، به شفاعت شما به درگاه خدا براى خدا براى خود درباره آن هستم، پس ناامید نگردم و نمىباشد بازگشتگاهم نومیدانه و زیانكارانه، بلكه بازگشتگاهم بازگشتم بر آنچه خدا خواست
وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِالله مُفَوِّضا أَمْرِی إِلَى الله مُلْجِئا ظَهْرِی إِلَى الله مُتَوَكِّلا عَلَى الله وَ أَقُولُ حَسْبِی الله وَ كَفَى سَمِعَ الله لِمَنْ دَعَا لَیسَ لِی وَرَاءَ الله وَ وَرَاءَكُمْ یا سَادَتِی مُنْتَهًى مَا شَاءَ رَبِّی كَانَ وَ مَا لَمْ یشَأْ لَمْ یكُنْ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِالله أَسْتَوْدِعُكُمَا الله وَ لا جَعَلَهُ الله آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی إِلَیكُمَا انْصَرَفْتُ یا سَیدِی یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَوْلای وَ أَنْتَ [أُبْتُ] یا اَبا عَبدِ الله یا سَیدِی [وَ] سَلامِی عَلَیكُمَا مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّیلُ وَ النَّهَارُ ،
در جنبش و نیرویى نیست مگر به خدا، واگذار كنندهام، كارم را به خدا، با تكیه دادنم به خدا، در حال توكّل بر خدا، و مىگویم خدا مرا بس است و كافى است، مىشنود خدا صداى كسى را كه او را خواند، براى من وراى خدا و وراى شما اى سرورانم سرحدّى نیست، آنچه پروردگارم خواست شد، و آنچه نخواهد نمىشود، جنبش و نیرویى نیست جز به خدا شما را به خدا مىسپارم، و خدا این زیارت را آخرین زیارت من از شما قرار ندهد، بازگشتم، اى آقاى من اى امیر مؤمنان و مولاى من، و تو اى ابا عبد الله اى سرور من و سلامم بر شما پیوسته باد، تا شب و روز پیوسته است،
وَاصِلٌ ذَلِكَ إِلَیكُمَا غَیرُ [غَیرَ] مَحْجُوبٍ عَنْكُمَا سَلامِی إِنْ شَاءَ الله وَ أَسْأَلُهُ بِحَقِّكُمَا أَنْ یشَاءَ ذَلِكَ وَ یفْعَلَ فَإِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ انْقَلَبْتُ یا سَیدَی عَنْكُمَا تَائِبا حَامِدا لِلَّهِ شَاكِرا رَاجِیا لِلْإِجَابَةِ غَیرَ آیسٍ وَ لا قَانِطٍ آئِبا عَائِدا رَاجِعا إِلَى زِیارَتِكُمَا غَیرَ رَاغِبٍ عَنْكُمَا وَ لا مِنْ [عَنْ] زِیارَتِكُمَا بَلْ رَاجِعٌ عَائِدٌ إِنْ شَاءَ الله وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِالله یا سَادَتِی رَغِبْتُ إِلَیكُمَا وَ إِلَى زِیارَتِكُمَا بَعْدَ أَنْ زَهِدَ فِیكُمَا وَ فِی زِیارَتِكُمَا أَهْلُ الدُّنْیا فَلا خَیبَنِی الله مَا [مِمَّا] رَجَوْتُ وَ مَا أَمَّلْتُ فِی زِیارَتِكُمَا إِنَّهُ قَرِیبٌ مُجِیبٌ
این سلام به شما رسنده است، نه اینكه سلامم از شما پوشیده باشد اگر خدا خواهد، و از او مىخواهم به حق شما اینكه بخواهد آن را و انجام دهد، زیرا او ستوده و بزرگوار است، اى دو سرورم از نزد شما بازگشتم، در حال توبه و سپاس براى خدا، و شكرگذارى و امیدوار به اجابت، بدون یأس و ناامیدى، درحالىكه بازگردنده و بازگشت كننده و رجوع كننده به سوى زیارت شمایم، نه روگردان از شما، و نه از زیارتتان، بلكه رجوع كننده و بازگشت كنندهام اگر خدا بخواهد، و جنبش و نیرویى نیست جز بخدا، اى آقایانم به سوى شما و زیارتتان رغبت نمودم، پس از آنكه اهل دنیا نسبت به شما و زیارتتان بىرغبت شدند، خدا مرا از آنچه در زیارت شما امید و آرزو كردم ناامید نسازد به درستى كه او نزدیك و پاسخدهنده است.
و برآورده میکنم نیازش را پس بازنگردد از حضور من با ناامیدى
و بادست پر اورا بازمیگردانم
و با چشم روشن به برآوردن حاجت
و رستگاری بهشت برای او باشد
و آزادى از دوزخ
و قبول کنم شفاعت او را در حق هر کس که شفاعت کند.
سپس حضرت صادق (ع)فرمود جز دشمن ما اهل بیت که در حق او قبول نشود قسم خورده حق تعالى به این بر ذات اقدسش و گواه گرفته ما را بر آنچه که گواهى دادند به آن ملائکه ملکوت او
پس جبرئیل گفت :
یا رسول الله خدا فرستاده مرا به سوى تو به جهت سرور و بشارت تو و شادى و بشارت على و فاطمه و حسن و حسین و امامان از اولاد تو علیهم السلام تا روز قیامت پس مستمر و پاینده باد مسرت تو و مسرت على و فاطمه و حسن و حسین و امامان علیهم السلام و شیعه شما تا روز رستخیز پس صفوان گفت که حضرت صادق علیه السلام با من فرمود اى صفوان هر گاه روى داد از براى تو به سوى خداى عز و جل حاجتى پس زیارت کن به این زیارت از هر مکانى که باشى و بخوان پس از آن دعای علقمه و بخواه از پروردگار خود حاجتت را که برآورده شود از خدا و خدا خلاف نخواهد فرمود وعده خود را بر رسول خود به جود و امتنان خویش
و الحمد لله رب العالمین.