زنی که کودک خود را شير می داده و باردار هم بوده و در همان حال روزه ماه رمضان را هم گرفته است، و هنگام زايمان فرزندش مرده به دنيا آمد، اگر از ابتدا احتمال ضرر را می داده و در عين حال روزه گرفته است:
الف. آيا روزه اش صحيح است يا خير؟
ب. آيا ديه بر ذمّه او هست يا خير؟
ج. اگر احتمال ضرر نمی داده، ولی بعداً معلوم شده که روزه گرفتن برای جنين ضرر داشته، چه حکمی دارد؟
ج) اگر با وجود خوف از ضرری که دارای منشأ عقلايی است، روزه گرفته باشد و يا بعداً برايش معلوم شود که روزه برای وی يا برای جنين اش ضرر داشته، روزه اش صحيح نيست و قضای آن بر او واجب است، ولی ثبوت ديه جنين متوقف بر اين است که ثابت شود فوت جنين مستند به روزه گرفتن وی است.
