س:سختی های دوران کودکی حضرت فاطمه(س)کدامند؟
ج:
فاطمه (س) از كودكى هم آغوش حوداث و محروميتها بود. حوادث غم انگيزى از آغاز زندگى براى او پديد آمدند كه در برابر آنها بسيارى از بزرگسالان ذوب مى شوند. و دشوارى هایى درحيات او ايجاد شدند كه هر يك به تنهایى براى به زانو در آوردن آدمى كفايت مى كردند. بعنوان نمونه به موارد زير توجه مى كنيم:
1- تحمل محروميتها:
او در محيط سخت و محرومانه اى چشم به جهان گشود و در محيطى بحرانى توأم با فقر و محروميت اقتصادى تربيت شد. شايد براى خانواده او نسبتاً آسان بود كه زندگى رابا رفاهى نسبى بگذرانند اما ديدارنامرادى هاى مؤمنان خود براى آنها رنج دهنده و دشوارى آفرين بود. ميزان محروميت بحدى بود كه جز با شجاعت روحى و صبر و تحمل بى نظير نمى شد با آن مواجه گشت و فاطمه (س) در سايه سرپرستى پدر اين چنين زندگى گذراند.
2- تحمل فراق مادر:
او هنوزكودكى خردسال بود و به مادر نيازمند. اما دست اجل مهلت نداد و فاطمه (س) خيلى زود از نوازش و سرپرستى مادر محروم شد آن هم مادرى كه زجر ديده و زحمت كشيده بود و يادآورى صحنه هاى تحمل اين مادر براى فاطمه (س) خود مصيبت آفرين بود. گرد يتيمى بر سرش نشست او وپدرش تنها غم خوار خود را از دست دادند و از آن پس با دشوارى هاى بيشتر مواجه شدند كه تنها صبر و تحمل فاطمه (س) در اين زمينه چاره ساز بود
3- تحمل آزار پدر
او ازهمان خردسالى به همراه پدر بود. درخانه كعبه حضور مى يافت و صدمه و آزار مشركان را تماشا مى كرد زخم زبانهاى آنها را مى شنيد و زجر دادن وسنگ زدن آنان را بر پدرمى ديد. او تماشا مى كرد كه پدرش را در مسجد الحرام كتك مى زدندو ناگزيربه صبر وتحمل مى شد و گاهى هم مى كوشيد خود را سپر پدر قرار دهد وسنگ دشمن را بر سر و روى خود تحمل كند و براى اسلام آنها را بپذيرد
در تحمل رنج هجرت:
او تنها پناه ظاهرى خود را پدر مى شناخت ولى فشار خصم سبب شد كه رسول خدا (ص) تنها، و بدون فاطمه (س) از مكه به مدينه هجرت كند. تحمل آن براى فاطمه (س) دشوار بود ولى مى كوشيد قهرمانانه بايستد وسراجام براى روز موعود به همراه على (ع) باديگر فواطم به مدينه هجرت كند و اينكه اين مدت چگونه براو گذشت مسأله اى است كه خود فاطمه (س) بايد از آن سخن گويد.
در كل، او ازآغاز زندگى و درخردسالى رنج اين جهان را كشيده و تلخى ها و مرارتهاى دنيا را شخصاً تحمل كرده وشاهد حوادث بحرانى و خطرناكى در جامه خود بوده است. در دشوارى ها چندان متحمل بود كه او را صابره خوانده اند ودر زجرها چندان با پدرهمگامى كرد كه او را شريك پدر شمردند و در مهر ورزى به پدر چندان تلاش كرد كه مصداق ام ابيها گرديد.
