نفرت از گناه و گناهکار
سوال: آیا این حرف صحیح است که اگر از افراد خلافکار نفرت داشته باشیم جزء آنان نمی‌شویم ولی اگر از آنان نفرت نداشته باشیم جزء آنان می‌شویم؟
پاسخ: لزوم نفرت داشتن از گناه و معصیت را تأیید می‌کنیم، چرا که از نظر اسلام یک مسلمان نباید نسبت به آنچه در اطراف خود می‌گذرد بی‌تفاوت باشد، بلکه باید کارهای نیک را تأیید و افراد نیکوکار را تشویق نموده و بالعکس از کارهای بد و افراد بدکار دوری نموده در صدد اصلاح آنها برآید؛ که اصلاح آنها از طریق امر به معروف و نهی از منکر امکان‌پذیر است که اولین مرحله آن داشتن نفرت قلبی از یک عمل زشت است و در مراحل بعدی با صحبت کردن و استدلال منطقی به گناهکار کمک نماید تا آن کار را کنار بگذارد.
باید توجه داشت اگر چه ما به عنوان یک مسلمان باید از دروغ‌گویی نفرت داشته باشیم، اما باید فرد دروغ‌گو را یک مریض بدانیم که باید معالجه کرد و نباید از مریض نفرت داشت بلکه باید از مرض و بیماری نفرت داشت و آن را از بین برد. همان طوری که پیامبر اسلام (ص) به حال افراد گمراه و کافر غصه می‌خورد و طبیبانه سعی در هدایت آنها داشت ما نیز به عنوان پیروان آن بزرگوار باید با مهربانی و دلسوزی سعی در هدایت و معالجه گمراهان داشته باشیم.
