سالروز رحلت عالم ربانی، حکیم متعال و مفسّر بی‌همتا، آیت‌الله العظمی علامه سیّد محمّدحسین طباطبایی
در نام خداوند جان و خَدم
که همه علوم، از جلال ذاتش می‌درخشد و هر معرفت، سایه‌ای است از نور هدایت او.
باز هم آن روز پرغم و عروج، فرآمد؛ روزی که قلم، سکوت کرد، لکن قلب‌ها، سخن عرفان را از زبان وجود عالمی ربانی گرفتند. روزی که عالمِ حقیقت، از پرده این جهان فانی، به سوی حضرت حق‌المبین، عروج نمود؛ آن حکیم شریف، آن مفسّر بی‌بدیل قرآن، آن صاحب نظر عمیق در معارف اسلامی، علامه سیّد محمّدحسین طباطبایی قدّس سرّه به دیدار خالقش رفت و ما را در این سوی پرده، با میراثی عظیم، از حکمت، فصاحت، عرفان و دانش خالص اسلامی، به جای گذاشت.
مرحوم علامه طباطبایی، تنها یک فیلسوف یا مفسّر نبود؛ بلکه جلوه‌ای از آن جامع‌العلومِ اسلامی بود که در دیارِ تشیّع، نظیرِ ندارد. او، دانشِ کلام را با عمقی تازه بازآفرید، فلسفه اسلامی را از سستی‌های عصر خود نجات داد، و تفسیر «المیزان» راکه امروز نورِ راهِ هزاران طالبِ حق است چنان نوشت که نه تنها چشمان را، بلکه قلب‌ها را هم به قرآن باز کرد. او در هر سطر از این اثر بی‌نظیر، نه تنها تفسیر کرد، بلکه تربیت کرد؛ نه تنها بیان نمود، بلکه بیدار ساخت.
جایگاه عرفانی این بزرگوار، چنان عمیق و رفیع بود که خود آیت‌الله العظمی امام خمینی قدّس سرّه، در موردش فرمودند:
در دنیای امروز، کسی نمانده که بتواند به منزلت علامه طباطبایی برسد.
و این سخن، گواه مقامی است که نه به ادعای خود آن مرد خداباور، بلکه به شهادت عارفان بزرگ عصر، ثابت شد. عرفان او، عرفان کتاب‌و‌سنت بود؛ نه عشق بی‌قانون، بلکه عشقی که در محراب طاعت، زبان گشود و در سجده، سرود. فلسفه‌اش، فلسفه‌ای بود که همواره در خدمت شریعت و حقیقت قرآنی قرار داشت؛ نه در پی هرگونه فکر وارداتی یا بیگانه.
در میان حوزه‌های علمیّه، جایگاهِ علامه، جایگاه مربّی عقل‌ها و قلب‌ها بود. او نه با سخت‌گیری خشک، بلکه با رحمت عارفانه، شاگردانش را از جمله چهره‌های بزرگ معاصر فکری اسلامی به سوی جهان معرفت کشانید. روش علمی او، ترکیبی بی‌نظیر از دقت منطق، وضوح بیان، استناد قرآنی، و احترام عمیق به روایات طاهره اهل‌بیت علیهم‌السلام بود.
امروز که پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه‌السلام، در این روز ماتم، یاد آن مُحْیِی علوم دین را گرامی می‌دارد، بر خود لازم می‌داند تا ضمن تسلیت‌رسانی به جامعه تشیّع و همگانی که از نور هدایت او بهره‌برده‌اند، بر همگان طلاب و پژوهشگران محترم تأکید نماید که در راه ادامه این مسیرِ نورانی مسیری که علامه با قلبی پر از تقوا و ذهنی پر از عقل و بینش، هموار کرد قدم نهند و از زیر سایه «المیزان»، نور حق را جویند.
روابط عمومی پژوهشگاه – علی فرجادیان بجستان
۲۴ آبان ماه ۱۴۰۴ هجری شمسی
