حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر سید سجاد ایزدهی، عضو هیئت‌علمی و رئیس پژوهشکده نظام‌های اسلامی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و مدیر گروه فقه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ، در نشست علمی با عنوان «مقاومت و دکترین بازدارندگی نظام اسلامی» به تبیین دیدگاه‌های خود در خصوص بازدارندگی در نظام اسلامی پرداختند.

دبیر علمی نشست، حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدصادق آسیم پژوهشگر پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه‌السلام  در مقدمه نشست، به تاریخچه نظریه بازدارندگی و تحولات آن در روابط بین‌الملل پرداخت و بر اهمیت بازخوانی این نظریه در پرتو آموزه‌های اسلامی تأکید کردند. ایشان با مروری بر تاریخچه نظریه بازدارندگی، به‌ویژه پس از جنگ جهانی دوم، تأکید کردند که این نظریه در طول زمان دچار تحولات بسیاری شده است. ایشان با اشاره به موافقان و مخالفان بازدارندگی هسته‌ای در اسلام، بیان داشتند که با توجه به نوظهور بودن این موضوع، باید به دنبال اصول کلی در اسلام برای بررسی آن بود. موافقان بازدارندگی هسته‌ای، با استناد به آیاتی از قرآن کریم مبنی بر مقابله‌به‌مثل و آمادگی برای دفاع، بر لزوم داشتن توانایی هسته‌ای برای مقابله با تهدیدات تأکید می‌کنند. مخالفان این دیدگاه اما معتقدند که آیات قرآن به‌طورکلی به مقابله و آمادگی اشاره دارند و نمی‌توان از آن‌ها برای توجیه استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی مانند سلاح هسته‌ای استفاده کرد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین ایزدهی با ارائه تحلیل انقلاب اسلامی، نوع بازدارندگی در نظریه مقاومت را از جنس نرم و مبتنی بر مردم دانستند. ایشان با اشاره به سه نوع مواجهه با دشمن، یعنی مواجهه از سر قدرت، موازنه قوا و ضعف، بیان کردند که مقاومت در برابر نظام سلطه، نوعی مواجهه از سر ضعف است که نیازمند بازدارندگی مردمی است.

ایشان با تأکید بر اینکه بازدارندگی مردمی مبتنی بر عقیده، اخلاق و معنویت است، آن را مؤثرتر از بازدارندگی مبتنی بر سلاح هسته‌ای دانستند. دکتر ایزدهی با استناد به آیات قرآن، بر ترس دشمنان از ایجاد یک جبهه جهانی مردمی تأکید کردند و هزینه‌های گزاف تولید و نگهداری سلاح هسته‌ای را دلیل دیگری بر ناکارآمدی این نوع بازدارندگی در نظریه مقاومت عنوان کردند.

دکتر ایزدهی در پایان نشست با پاسخ به پرسش اعضای حاضر در جلسه نتیجه گرفتند که بازدارندگی در نظام اسلامی باید بر پایه مردم و عقیده باشد و نه بر پایه سلاح هسته‌ای. ایشان بر اهمیت دانش هسته‌ای به‌عنوان ابزاری برای توسعه و پیشرفت تأکید کردند، اما نگه‌داری و استفاده از آن را برای اهداف نظامی مردود دانستند.

این نشست علمی با حضور جمعی از اساتید، دانشجویان و علاقه‌مندان به مباحث سیاسی و اسلامی برگزار شد و مباحث مطرح‌شده در آن، نشان از اهمیت و حساسیت موضوع بازدارندگی در دنیای امروز دارد.