چرا با وجود اینکه پیامبر یا حضرت علی می دانست که یک سری از آدم ها گناه کار هستند و به درد حکومت نمی خورند آن ها را به عنوان ولی حکومت انتخاب میکردند؟
و اقدام به بر کناری آن ها نمی کردند؟ با تشکر التماس دعا! 🙂
مسئله مدیریت جامعه و پیشبرد سیاست دریک کشور بر اساس حکم ومصلحت جامعه تعیین میشود درصدر اسلام و درمدیریت رسول اکرم (ص) وامام علی (ع) بنا بر همین مصلحت جامعه اداره میشد وآن حضرات یاران مدیر و پاکدامنی نداشتند که بتوان با آنها جامعه رااداره کرد درجنگ صفین حضرت علی با غصه و اندوه اعتراف میکند وآرزومیکند که ای کاش من ده نفر از یاران معاویه داشتم چون آنها در دنیاپرستی پشتکار و جدیت داشتند و خوب کارمیکردند ومیجنگیدند ولی یاران امام علی ایمان داشتند ولی پشتکار و جدیت نداشتند ومسولیت پذیر نبودند مردان سیاست باید هم مومون و هم با اراده و سخت کوش باشند خلاصه اینکه رسول اکرم و امام علی نداشتند مردان و یاران کاردان و مقتدری که در اداره و مدیریت جامعه بتوانند از آنها کمک بگیرند گاهی مجبور میشدند بنابر مصلحت از کسانی استفاده کنند که در دل هیچ اعتقادی نداشتند ولی توانمند بودند این از درهای امامت بود که حضرت میرفت درد دل خود را با چاه میگفت و گریه میکرد وهمانها بودند که تحمل آنحضرت را نداشتند و برکنارش کردند و خلافت را غصب کردند
