خطرات اینترنت برای کودک و نوجوان

دام های جنسی در اینترنت برای انحراف کودکان

بخشی از آماری که توسط سرویس های غربی در مورد تاثیرات سوء پورنوگرافی(هرزه نگاری) در اینترنت منتشرشده است، شاید گواهی باشد برای ما تا راهی که آنان طی کرده و حال، پشیمان برگشته اند را مجددا طی نکنیم.

به گزارش ایستگاه هشت به نقل از  فرهنگ نیوز، چندی پیش شرکت تبلیغاتی گوگل اعلام کرد دیگر تبلیغات مبتنی بر پورنوگرافی(هرزه نگاری) را منتشرنخواهدکرد.

تا پیش از این روال به این صورت بود که اگر کلمه هایی که تعبیر جنسی دارند را در گوگل جست و جو می کردید، در قسمت سمت راست نتایج جست و جو، لیستی از تبلیغات مبتنی بر هرزه نگاری و مسائل جنسی دیده می شد. اما از بعد تاریخ مذکور دیگر این فهرست نمایش داده نمی شود!

شرکت تبلیغاتی گوگل اعلام کرده که از این پس تبلیغاتی که حاوی محتوای بارز جنسی باشند شانسی برای دیده شدن در گوگل پیدا نمی کنند و توسط گوگل مسـدود خواهندشد.

جالب است بدانیم که طبق گزارش های شرکت Bitdefender ، تحقیقاتی که از 19000 خانواده در سراسر دنیا انجام شده است؛ کودکان از سن 6 سالگی مشاهده‎ی هرزه نگاری در اینترنت را شروع می‎کنند و از 8 سالگی تصاویر جنسی خود را در اینترنت منتشر می کنند.

یک چهارم کودکانی که در این تحقیق مورد بررسی قرارگرفته اند از سن 12سالگی کاربر شبکه های اجتماعی بوده اند و 17درصد آنها از سن 10 سالگی کاربر این شبکه ها شده اند.

Bitdefender اعلام کرده است که این کودکان حین ایجاد اکانت در شبکه های اجتماعی، در مورد سن خود دروغ می گویند و خود را فرد بالغ معرفی می کنند!

مدیر این شرکت اعلام می کند که :

“Kids nowadays are acting like young adults online – just give them an Internet-connected device, and they will find a way to things parents would like to ban forever,”

«کودکان امروز همانند افراد بالغ رفتار می‎کنند. کافی است تا یک وسیله ی متصل به اینترنت به آنها بدهید؛ آنها به چیزهایی در اینترنت دسترسی پیداخواهند کرد که اگر والدینشان اطلاع پیداکنند برای همیشه آنها را از دسترسی به اینترنت محروم خواهندکرد!»

اینها بخشی از آماری است که توسط سرویس های غربی در مورد تاثیرات سوء پورنوگرافی(هرزه نگاری) در اینترنت منتشرشده است:
1- در هرثانیه قریب 3 میلیون دلار صرف پورنوگرافی می شود.
2- در هرثانیه حدود 28هزارنفر در حال تماشای تصاویر هرزه هستند و 372 نفر در حال تایپ کردن عبارات جنسی برای جست و جو هستند.
3- در ایالات متحده‎ی آمریکا در هر 39 دقیقه یک ویدیوی (پورن)هرزه نگار، ساخته می‎شود.
4- کشور چین به تنهایی 28 درصد درامد صنعت هرزه نگاری را به خود اختصاص می دهد که این رقم معادل 27 میلیارد دلار است. گفتنی است این مبلغ برای سیرکردن62 درصد گرسنه های دنیا در طول یکسال کفایت می کند!
5- ایالات متحده ی آمریکا در سال 2006 حدود 13 میلیارد دلار صرف ساخت تولیدات پورنوگرافی کرده است. این رقم معادل مجموع سود سه شبکه ی NBC و ABC و CBS است!
6- کشورهای چین، ایتالیا، آمریکا، انگلستان، ژاپن، کره ی جنوبی، کانادا، تایوان، فیلیپین، آلمان و… جزو کشورهای دارنده ی بالاترین درامد از صنعت پورنوگرافی در سطح دنیا هستند.
7- میانگین سن کسانی که برای اولین بار در اینترنت با صفحات هرزه نگاری مواجه می شوند 11 سال است. از هر هفت جوان یک نفر با پیشنهاد ارتباط جنسی در اینترنت مواجه می شود.
8- حدود 2/4 میلیون وبسایت وجود دارد که اختصاص به هرزه نگاری دارند!
9- روزانه 68 میلیون بار در موتورهای جست و جوگر واژه های غیراخلاقی جست و جو می شود که این رقم معادل25درصد کل جست و جوهای روزانه است.
10- 34درصد کاربران اینترنت به صورت ناخواسته با صفحات هرزه نگار مواجه می شوند.
11- در ماه، 5/1 میلیارد دانلود تصاویر غیراخلاقی صورت می‎گیرد که این رقم معادل 35 درصد کل دانلودهاست!

و چندین و چند آمار ناراحت کننده دیگر که همه این موارد توسط موسسات پژوهشی غربی نظیر Top ten reviews ، Road to grace ، Bitdefender و … تهیه شده است و در رسانه های غربی نظیر Christian Post ، ABC NEWS ، UK daily mail و… بدان اقرار شده است.

با توجه به این موارد مشخص می شود که جامعه ی غرب نیز خود به این مسئله رسیده است که عناوین «لیبرالیسم فرهنگی» و «آزادی بیان» و… به مفهوم آزادی در تهیه ی محصولات رسانه ای، جز ویرانی و تخریب جامعه چیز دیگری به بار نمی آورد. این عناوین پرطمطراق و زیبا، تنها وسیله ای است برای گول زدن جامعه‎ی مخاطبین و پرکردن جیب تاجران صنعت پورنوگرافی.

جالب است بدانید پس از اقدام اخیر گوگل در راستای حذف تبلیغات پورن، عده ای اعتراض کرده اند و گفته اند این اقدام برخلاف مسئله‎ی آزادی بیان است!

در کشـــورما نیز عده ای آگاهانه یا ناآگاهانه بر طبل آزادی وبسایت ها و رسانه ها می کوبند و خواهان حذف کنترل و نظارت بر محتوای رسانه های مجازی و غیرمجازی هستند. برخی نیز این رفتار را مطابق تمدن و پیشرفت می‎دانند و کنترل و نظارت بر امور رسانه ها را مصداق عقب افتادگی. جالب اینجاست که برخی مسئولین هم غیرآگاهانه و ندانم کارانه با این جریان همسو می شوند و آن را تایید می کنند.

شاید مشاهده‎ی پشیمانی رسانه های غربی از این مسئله گواهی باشد برای ما تا راهی که آنان طی کرده و حال، پشیمان برگشته اند را مجددا طی نکنیم.