فلسفه عزاداری
سوال: فلسفه عزاداري براي امام حسين (ع ) چيست ؟
جواب: مسأله گريه و عزادارى بر حضرت سيدالشهدا(ع) از افضل قربات (راه هاي توجه به معبود ) است و فلسفههاى سازنده و تربيتى متعددى دارد؛ از جمله:
1- زنده نگهداشتن ياد و تاريخ پرشكوه نهضت حسينى،
2- الهام بخش روح انقلابى و ظلم ستيزى،
3- پيوند عميق عاطفى بين امت و الگوهاى راستين،
4- اقامه مجالس دينى در سطح وسيع و آشنا شدن تودهها با معارف دينى،
5- پالايش روح و تزكيه نفس،
6- اعلام وفادارى نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم و … .
اما اين كه اشك و گريه خود به خود به وجود مي آيد, يا بايد با تلقين و برانگيختن احساسات ايجاد شود؟ مقوله ديگري است . مسلأما هر مسلمان پاك طينتي با يادآوردن مصائب حضرت ابا عبدالله (ع ) و عظمتي كه آن حضرت به وجود آورد, اشك سوز و گاه شوق مي ريزد; ولي مجالس روضه خواني نقش تذكار و يادآوري دارند, نه تلقين و اين با خواندن روضه هاي صحيح و واقعي به دست مي آيد, نه پيرايه ها و خرافات . (براي آگاهي بيشتر ر . ك : ((حماسه حسيني )), شهيد مطهري )