پاسخ: نکته ای که باید در وهله اول به آن توجه داشت، این است که اصطلاح «مطلقه» در ولایت فقیه به معنای «مطلقه(absolutism)» در فلسفه سیاسی نیست، یعنی به معنای اِعمال خودکامگی و دیکتاتوری و اِعمال سلیقه شخصی و بی ضابطه نیست، بلکه در مقابل اصطلاح «مقیّده» قرار دارد و ارتباط مستقیمی با حیطه حکم حکومتی دارد. با این توضیح که ولایت مطلقه، اگر مصلحت نظام اسلامی و جامعه مسلمین اقتضا کند، فقیه می‌تواند موقّتاً و تا زمانی که آن مصلحت وجود داشته باشد، حکم حکومتی صادر کند، هرچند آن حکم، مخالف با یکی از احکام الزامی اولی باشد به عنوان مثال تعطیلی مراسم حج(که دارای حکم اولی الزامی است) با حکم حکومتی امام خمینی(ره) به مدت چند سال در دهه 1360، اما مدافعان ولایت مقیده فقیه معتقدند که حیطه حکم حکومتی جایی است که حکم اولی الزامی شرعی در کار نباشد.(مراجعه شود به واعظی، احمد، حکومت اسلامی: درسنامه اندیشه سیاسی اسلام،قم: انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ چهارم، 1385، ص214-218).مهمترین دلیلی که برای مطلقه بودن ولایت فقیه ارائه شده است این است که حکومت از نظر امام خمینی(ره) از احکام اوّلی اسلام است و حفظ نظام و حکومت اسلامی از اهمّ واجبات الهی و مقدم بر سایر احکام اوّلی اسلام است. بنابراین در صورتی که حفظ نظام اسلامی(به عنوان یک مصلحت اهمّ) متوقف باشد بر تعطیلی موقت یک حکم الزامی اولی، ولی فقیه می تواند حکم به تعطیلی موقت آن حکم اولی صادر کند. (مراجعه شود به صحیفه نور، ج20، ص170)