این چه منطقی است که برای یک شب عزاداری ماه محرم حدود چند ده میلیارد تومان هزینه میشود، ولی بعد از خوردن این نذریهای میلیاردی، آرزوی شفای بیمارانی را میکنیم که بدلیل نداشتن هزینههای درمان آرزوی مرگ میکنند.
پاسخ:
اوّلا، وجود افراد نیازمند و حتی بیمارانی که به دلیل نداشتن هزینههای درمانی آروزی مرگ میکنند، قابل انکار نیست، ولی این دلیل نمیشود که با جلوگیری از نذورات و خدشه وارد کردن در آن، از شکوه و عظمت مراسم عزاداری کاسته شود. دستور این است که مراسم عزاداری حسینی هرچه با شکوهتر برگزار شود، بدون شک یکی از مؤلفههای برگزاری باشکوه این مراسم، همین نذوراتی است که مردم مشتاقانه در راه امام حسین علیه السلام هزینه میکنند.
ثانیا، مشکل فقر و نداری نیازمندان و … با جلوگیری از هزینه کردن خیّرین در مراسم عزای حسینی برطرف نمیشود، بلکه دولت و کارگزاران نظام اسلامی بایستی را چارهای برای فقرزدایی پیدا کنند و زخمهای نیازمندان را درمان کنند.
ثالثا، اصل هزینه کردن برای احیای شعائر حسینی اگرچه میلیاردی اشکال ندارد، منتها باید با مدیریت صحیح از اسراف و تبذیر و ریخت و پاشها جلوگیری شود.
رابعا، آنچه که در این مراسمها هزینه میشود از طرف خیّرین و مردمی است که در این محفلها حضور دارند. اگر شبهای محرم هیچ غذای نذری هم هزینه نشود، باز همین افراد که در عزاداری شرکت کردند، میروند به منزلشان و همین غذا را خورده و هزینه میکنند، بنابر این با حذف این نذریها، در کل جامعه هزینه کم نمیشود ولی اینگونه مجالس را میتوان مدیریت کرد که علاوه بر هزینه برای عزاداری برای دیگر کارهای خیر نیز هزینه شود که این کار معمولا در چنین مراسمهایی با توجه به نگاه معنوی و ایمانی مردم به مراتب بهتر و بیشتر انجام میشود نه در جاهایی که اگر فقیر یا نیازمند را مشاهده کنند در را به رویشان میبندند.
خامسا، اسلام برای کمک به فقرا و نیازمندان راههای فراوان دیگری قرار داد که باید به آنها عمل شود مثل پرداخت خمس، زکات مال، زکات فطره، صدقه، انفاق و غیره که اگر همه مردم به این واجبات دینی عمل کنند نیازی به چانهزنی در حذف نذری نیست. عزاداری، نذری، پرداخت هزینه برای درمان بیماران و هر کار خیر دیگر در جای خودشان خوب هستند و باید برای انجام آن هزینه کرد، امّا معنا ندارد که چون درمان بیماران یا دیگر کارهای خیر هزینه دارد پس نذری باید تعطیل شود در حالی که در طول سال هزینههای بیهوده یا کم فایدة فراوانی در برخی کارها و رفتارهای اجتماعی و فردی انجام میشود و هیچکس نیست به آنها بگوید؛ بجای این کار به بیماران نیازمند کمک کنید مثل هزینهها و ریخت و پاشهای سرسامآور برخی مراسمهای عروسی و یا مجلس ختم اموات، خرید و فروشهای میلیاردی خودروی شخصی، اسراف و تبذیرهای برخیها در رستورانها و غیره.
سادسا، عزاداری محرم یکی از بزرگترین کارهای فرهنگی کشور بوده و آثار معنوی فراوانی در جامعه ایجاد میکند که اگر حکومت بخواهد از طریق دیگر به چنین هدفی برسد که امکانش هم بعید است، حداقل باید همین مقدار از بیت المال هزینه کند، در حالی که در مراسم عزاداری محرم چنانچه گفتیم: مردم و خیرین خودشان هزینه میکنند و هیچ هزینهای به بیت المال تحمیل نمیشود؛ در واقع مردم با این کارشان از سرمایه خودشان بدون هیچ چشمداشتی برای پیشرفت فرهنگ کشور هزینه کرده و جلوی هزینه بیت المال را میگیرند که اگر نباشد این مراسمها و فعالیتهای فرهنگی مشکلات کشور به ویژه در بعد فرهنگی به مراتب از هزینه برای چند بیمار نیازمند بیشتر خواهد بود.
