سوال :
مگر نگفته‌اند که «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» پس آیا کمک کردن از بودجه جمهوری اسلامی ایران به دیگر کشورها و ملت‌ها صحیح است؟ اگر صحیح است، چرا با وجود مناطق محروم در ایران به لبنان، فلسطین، یمن، سوریه و … کمک می‌کنیم؟ آیا این کار درست است؟ اگر طبق حکم اضطرار این کار هم درست باشد، چه نسبتی باید بین کمک به مناطق محروم ایران و خارج از ایران وجود داشته باشد؟
جواب :
با سلام دوست عزیز لازم است اصل این شبهه را از طرق مختلف و دیدگاه‌های متفاوت بررسی کرد و جواب داد:
۱- از دیدگاه اسلامی،
۲- از دیدگاه انسانی،
۳- از دیدگاه تاریخی
۴- از دیدگاه سیاسی
که به تفضیل به هر کدام می‌پردازیم. و همین ابتدا باید با تاکید فراوان اعلام کرد بی شک جمهوری اسلامی ایران تنها طبق دیدگاه اعتقادات اسلامی خود این کار را انجام می‌دهد و بر اساس اصول اسلامی خود به این امر اصرار می‌ورزد. و دیگر دیدگاه‌ها بود و نبودشان، باعث خللی در لزوم این فعل نمی‌شوند.
از دیدگاه اسلامی:
وقتی می‌گوییم چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است. اول باید روشن کرد: خانه کجاست؟ و منظور ما از خانه چیست؟ و بی شک خانه ما اسلام است نه ایران. یعنی ما قبل از اینکه ایرانی باشیم یک مسلمان هستیم و بر اساس قوانین دین مبین اسلام زندگی می‌کنیم و صفر تا صد زندگی مان را بر اساس اسلام تنظیم می‌کنیم نه بر اساس چیز دیگری. و اما دیدگاه اسلام در این باب:
(۱) قرآن: قرآن به صراحت مسلمانان را امت واحده دانسته و اگر آنان را به همیاری و کمک یکدیگر دستور داده است واژه‌هایی مثل مسلمان ایرانی و مسلمان لبنانی و … در آن نیامده است و اساسا مرزهای سیاسی – جغرافیایی دنیای امروز در اعتقادات اسلامی‌مردود است و بر اساس موضوع برادری امت اسلامی‌در سوره‌ها و آیه‌های مختلفی پافشاری و اصرار شده است و حتی پا را فراتر نهاده و همه مستضعفین جهان را فارغ از دین شان جزء جبهه اسلام دانسته است.
(۲) سنت اهلبیت (ع): ائمه(ع) که همتراز قرآن می‌باشند هم بی شک موضوع گیری قرآن را دارند. و هم در سیره رفتاری و هم در بیانات کلامی‌پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، برادری امت اسلامی و نفی هرگونه مرزبندی به وضوح مشهود است. تا آنجا که پیامبر(ص) فرمودند: هرکس شب را صبح کند و به امور مسلمین اهتمام نورزد مسلمان نیست. و این گونه نه تنها این امر را واجب کردند بلکه آن را معیار و شاخص مسلمانی و جزء امت پیامبر(ص) بودن قرار دادند. و این موضوع در گفتار و رفتارائمه(ع) به شیوه‌های مختلف و به بیان‌های متفاوت تاکید شده است تا آنجا که در سنت یکی از موضوعات متواتر است.
(۳) امام خمینی و انقلاب اسلامی: انقلاب اسلامی محصول تفکر و اندیشه امام و اسلام ناب اوست و از آنجا که امام عصاره ثقلین (قرآن و سنت) هستند در این زمینه با شدت و تحکم و به وضوح ورود کرده است و موضع گیری‌های مشخصی کرده است و بر برادری مسلمانان و نفی مرزهای سیاسی – جغرافیایی تاکید کرده است و آن را از اصول لایتغیر انقلاب اسلامی‌و جمهوری اسلامی‌ایران معرفی کرده است و کوتاهی در این امر را انحراف از آرمان‌های انقلاب و خیانت به اسلام دانسته است.
(۴) شهدا: شهدا که السابقون السابقون انقلاب اسلامی‌هستند با رفتار و گفتار خود بر این امر تاکید کردند از جمله شهید سعدالله فاریابی. و همچنین شهید محسن فاریابی در وصیت نامه خود -برای روشن کردن این موضوع که برای اسلام می‌جنگند یا برای اسلام- آورده است: همان‌طور که امام معصوم فرموده اند وطن ما بصره و شام نیست وطن ما اسلام است. و شهید رمضان
فاریابی هم با عمل خود و رفتن به سوریه و لبنان و قصد نبرد با اسرائیل و دفاع از مسلمانان و مظلومان آن منطقه، حساسیت و اهمیت این موضوع را نشان دادند.
از دیدگاه انسانی:
(هرچند سخن گفتن از این دیدگاه تکرار مکررات و تبیین مسلمات و اثبات واضحات است) بی شک هر شخصی فارغ از هرگونه مرزبندی سیاسی، جغرافایی و حتی فارغ از هرگونه اعتقادات مذهبی و مسلکی از دیدگاه انسانی با این مسئله روبروست زیرا انسان ذاتا از ظلم بیزار و خواهان عدالت است و دوست دارد از مظلوم دفاع کند مگر از جنبه روحی از جرگه انسان خارج شده باشد
از دیدگاه پیشینه تاریخی انقلاب اسلامی:
همه می‌دانیم سلام مستحب است اما جواب سلام واجب و این گونه از لحاظ تعهدات جمهوری اسلامی‌در قبال کمک‌های دیگر مسلمانان در مبارزات و پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری جمهوری اسلامی ایران این موضوع قابل تامل است که برای ما در مقابل دیگر مسلمانان ایجاد تعهد می‌کند:
(۱) در تمام مدت مبارزه نهضت اسلامی به رهبری امام، خمس و زکات‌های شیعیان جهان که به دست امام و یا به دست دیگر علما می‌رسید صرف انقلاب می‌شد و این گونه همه شیعیان جهان در پیروزی انقلاب و تشکیل جمهوری اسلامی‌ایران سهمی داشتند و این موضوع حتی از چشم دشمنان انقلاب (شاه و غرب) دور نمانده بود و همیشه از این موضوع (استقلال و خودکفایی روحانیت شیعه) نگران بودند.
(۲) با اینکه در بسیاری از مناطق وضع شیعیان بسیار نگران کننده بود اما امام در مقابل درخواست روحانیون نماینده خود در آن مناطق مبنی بر خرج کردن بخشی از وجوهات شرعی جمع آوری شده در همان مناطق، همیشه اشاره می‌کردند به اولی بودن انقلاب اسلامی‌و پیروزی آن نسبت به رسیدگی به وضع شیعیان محروم آن مناطق واین که پیروزی انقلاب اسلامی‌ایران به نفع همه مسلمانان و مستضعفان جهان است . برای نمونه می‌توان نامه و درخواست امام موسی صدر از امام را نام برد.
(۳) کشورهایی مثل سوریه و لبنان نه تنها همیشه مخفیگاهی امن برای انقلابیون فراری ایرانی و مرکزی برای رفع نیازهای مالی و نظامی‌و… آنان بودند و… حتی تعداد زیادی از چریک‌های شیعه لبنانی در بهمن ۵۷ همراه با شهید چمران وارد تهران شدند و در جنگ‌های خیابانی به کمک مردم ایران شتافتند و حتی در این راه شهید هم دادند(رجوع شود به کتاب “لبنان” نوشته شهید چمران)
(۴) مجاهدان و رزمندگان مسلمان از سایر کشورهای دنیا که در دوران هشت ساله دفاع مقدس بدون کمترین و کوچکترین چشم داشتی به کمک جمهوری اسلامی ایران آمدند و این گونه “جانبازان و شهیدان جهانی هشت سال دفاع مقدس” فراوانی وجود دارد که تعهد جمهوری اسلامی را نسبت به مسلمانان و مستضعفان جهانی سنگین‌تر می‌کند. (مزارتعدادی از این شهدا در بهشت زهرای قم هست)
از دیدگاه سیاسی و روابط بین الملل در دنیای امروز:
همین بس که طبق آمارهای سازمان‌های جهانی کشور “چین” بیشترین کمک مالی و سیاسی را به فلسطین کرده است. و شاید اول این حرف، محال به نظر برسد اما از دیدگاه سیاست خارجی بسیارمحتمل و حتی امر واجبی است زیرا هر عقل سالم و مخصوصا اهل سیاستی حکم می‌کند هرچه می‌شود دشمن را پشت خاکریزهای دورتری و در درگیری با کسان دیگری معطل کرد تا خود آسوده بود یا حداقل فرصت بیشتری برای تجهیز و آمادگی به دست آورد. و تلاش در این راه جدی می‌شود وقتی خود آمریکا بارها اعلام کرده است و همه هم می‌دانند که آمریکا به دنیای تک قطبی اعتقاد دارد و در این دهکده جهانی خود را کدخدا می‌داند و قصد دارد با تمام توان هر مخالف و رقیبی را از سر راه رسیدن به این آرزوی محال بردارد.
