من چند سال هست که نماز می‌خوانم ولی نمی‌توانم با آن ارتباط بر قرار کنم چیکار کنم؟
همه ما گاهی چنان غرق در رفاه و مادیات میشویم که روح معنویت از ما کنده میشود و فاصله ما با خداوند دور و دورتر میگردد برعکس گاهی میشود که گرفتاری و مشکلات زیاد انسان را به خدا نزدیک تر می کند و حالت تضرع و مناجات در انسان , قوی تر می شود و با رفع گرفتاری و حل مشکل انسان غالبا ً دچار غفلت شده کمتر حال مناجات می یابد . «فَإِذَا رَكِبُوا فِی الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِكُونَ » ؛ هنگامی که سوار بر کشتی شوند خدا را با اخلاص می خوانند ( و غیر او را فراموش می کنند ) اما هنگامی که خدا آنان را به خشکی رساند و نجات داد باز مشرک می شوند .
علامه جوادی آملی (حفظه الله تعالی) می فرمایند: کسی که جز حلال نمی خورد و جز به حلال نمی اندیشد حتما ً از عبادت لذت می برد. چنان که انسان گرفتار سرما خوردگی و گرفتگی بینی از بوی خوش لذت نمی برد و … انسان گنهکار نیز از عبادت لذت نمی برد. فطرت شفاف و شکوفا شده از عبادت لذت می برد
اگر بخواهیم از عبادت لذت ببریم، باید از مال حرام به شدّت بپرهیزیم.پ رستش، نوعی رابطه است که بین انسان و معبود او تحقق پیدا می کند. انسان، این نوعِ خاص از رابطه را که ستایشگرانه و سپاسگزارانه است، تنها با خدای خود برقرار می کند. چنین رابطه‌ای بین انسان و غیر خدا، نه شدنی است و نه جایز؛ چرا که صورت کامل این ارتباط عبادی، آگاهانه و دارای ملاک و معیار بودن آن است.
شناخت خدای یگانه، به عنوان کاملترین ذات، با کاملترین صفات و منزّه از هر گونه عیب و نقص و نیز شناخت رابطه او با جهان، واکنشی را در انسان ایجاد می‌کند که از آن به پرستش و عبادت تعبیر می‌شود و با توجه به این ویژگی است که هیچ مخلوقی در مقام پرستش، نمی تواند معبود انسان واقع شود. از این رو، قرآن کریم تأکید می کند و اصرار می ورزد که پرستش، مخصوص خداست و باید برای خدا باشد و هیچ گناهی هم مانند شرک به خدا نیست.
حسّ پرستش و نیاز به عبادت یکی از اصیل ترین تجلّیات روح و مهم ترین ابعاد وجود آدمی است. مطالعه آثار به جا مانده از زندگی انسان در طول تاریخ، نشان می دهد که هر جا انسان بوده، پرستش هم وجود داشته است؛ گرچه شکل و نوع و روش عبادت و پرستش و معبودها، تغییر یافته است.
بر این اساس، می توان گفت :
پرستش و عبادت، در وجود انسان ریشه دارد و پیامبران الهی هم اصل پرستش را نیاورده‌اند؛ بلکه نوع پرستش را به انسان آموختند و آنها را از پرستش و عبادت غیرخدا باز داشتند. بر این اساس، پیام قرآن این است که ای انسان، ربّ خود و پروردگارت را بپرست که او تو و جهانیان را آفریده است و زمام امورشان را به دست دارد.