سؤال:
در برخي مناطق كشور استفاده از ساز و نقاره بهعنوان يك رسم ديرينه در ميان مردم رايج است و به طبع تعدادي از كاركنان سپاهي نيز اهل همين مناطقاند كه از اينگونه ابزار در عروسيهاي خود يا فرزندانشان استفاده ميکنند؛ از اين رو، ابهامات و سؤالاتي به شرح ذيل وجود دارد:
1. استفاده از ساز و نقارة محلي در مراسم جشن عروسي كاركنان يا وابستگان درجه يك آنها لهوي محسوب ميشود؟
2. مورد بالا با چه شرايطي محسوب ميشود؟
3. درصورتيكه موضوع سؤالات بالا لهوي شمرده شود، چه مرجعي بايد با متخلف برخورد کند؟ استدعا دارد رهنمودهاي لازم را مرقوم فرماييد؟
جواب:
موسيقي مطرب و لهوي آن است كه بهسبب ويژگيهايي كه دارد انسان را از خداوند متعال و فضايل اخلاقي دور کرده و به سوي بيبندوباري و گناه سوق دهد؛ مرجع تشخيص اين موضوع عرف است و نيز موسيقي اگر مناسب با مجالس لهو وگناه نباشد و مفسدهاي نيز بر آن مترتّب نشود دليلي بر حرمت آن وجود ندارد. البته ترويج موسيقي با اهداف نظام اسلامي سازگار نيست؛ از اين رو لازم است برادران سپاه براي حفظ شئون پاسداري دقت لازم را بنمايند تا دچار غفلت نشوند؛
3. درصورتيكه احراز شود مجلس متناسب با مجالس لهو و لعب است، بايستي مراتب به نظارت گزارش شود تا براساس ضوابط و مقررات و آئيننامة انضباطي نيروهاي مسلح با متخلف برخورد شود.
منبع: کتاب احکام فرهنگی – هنری/ بر اساس فتاوای امام خامنهای/ انتشارات زمزم هدایت/ پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق علیه السلام