رهبر در هنگام «حكم» افزون بر شرايط خارجى، احكام كلّى الهى و نظام هاى اسلامى را نيز در نظر مى‌گيرد و در اين مقام، آنچه براى او ملاك خواهد بود، فتواى خود اوست. از سوى ديگر، حكم رهبر براى همگان حتی فقهاء و مراجع، مطاع و لازم الاجراء است.

به عبارت روشنتر رهبر با دو چشم به مسائل نگاه می کند یکی نگاه به اموزه های دینی است و نگاه دیگر به مصالح کشور و مسلمین است و لذا حکم وی بر سایر فقهاء نیز واجب الاتباع است.

با توجّه به اين به نظر مى رسد چون تبعيت از رهبر بر همگان واجب و نقض حكم او از سوى تمام فقها مردود است، مردم در مسايل اجتماعى نمى توانند از غير رهبر تقليد كنند.