آیا شانس در اسلام وجود دارد؟

اما درمورد شانس ‌ بخت و شانس بدین معنا که پیش آمدی بدون علت به وجود بیاید، وجود ندارد، زیرا هر چه راکه خدا آفریده باشد، ممکن الوجود است و هر ممکن الوجودی نیازمند علت است،‌ و قانون علیت و نیازمندی هر پدیده به علتِ پدید آورنده، از بدیهیات است. از این رو در جهان هر حادثه ای اتفاق افتد، بشر به طور غریزی دنبال علت می گردد. پس نمی توانیم به چیزی با عنوان بخت و شانس معتقد باشیم و آن را از علل و اسباب دور بدانیم. در مواردی که مردم اتفاق خوب را به شانس و اتفاق بد را به بخت واقبال نسبت می دهند، حاکی از جهل آنان از علل و اسباب پنهانی است. گاهی ممکن است برای فردی پیش آمدهای خوبی که رخ میدهد را به شانس نسبت بدهد که گفته می شود فلانی شانس دارد. شانس نیست که علت و سبب رخ دادها شود، بلکه پیش آمدها منتسب به علت است و ما از آن آگاه نیستیم، مثلاً ممکن است رویکرد خوب بر اثر دعای خیر پدر و مادر و افراد پاکدل، یا برای آزمایش، یا صفای باطن فرد، یا خوش حال نمودن یک بندة خدا باشد.

آنچه اسلام به پیروانش تعلیم نموده، این است که همة خوبی ها را از خدا بدانیم و تمام بدی ها را به خود نسبت دهیم: “آنچه از نیکی ها به تو می رسد، از خدا است، و آن چه از بدی به تو می رسد، از تو است”.